Unutmak zaten başlı başına kendi içinde çelişen bir eylem... Unut diyor önce, sonra unut-ma diyor, önce unuttuklarını sana tekrar hatırlatıyor emir vererek üstelik.
Sayfa 194 - O kitaplarKitabı okudu
Bu dünyada sana kötülük yapmak isteyen insanlar çıkacak karşına, ama unut ma ki iyilik yapmak isteyenler de çıkacak karşına. Kimi insanın yüreği karanlık, kiminin ki aydınlıktır. Geceyle gündüz gibi! Dünyanın kötülerle dolu olduğunu düşünüp küsme, herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama! Kendini koru kızım, insanlara karşı kendini koru!
Sayfa 88Kitabı okudu
Unut (ma)
İnsan çaresiz kalınca o çaresizliği herkese anlatmak istiyor, belki "Boş ver. Değmez." gibi saçma sapan değil de, daha elde tutulur bir teselli bulmak için.
Sayfa 95Kitabı okudu
"İman ve hidayet yalnızca Allah'ın elindedir kardeş, unut ma. Nemrut'a iman verseydi Hz. İbrahim belki Harran'a gel mez, sayısız mal ve mülke, hatta inanan bir ümmete sahip olmazdı. Düşünsene, buradaki bereket ve zenginliği o dereceymiş ki, sofrasında misafir olmadan yemek yemez, başkasıyla paylaşmadığı bir şeyi ağzına atmazmış."
Sayfa 380
Yaşa/ma diyorsun yani. :(
" Onu ikna etmek mi? Ne konuda? Bir kadını âşık olmamaya, ihtirasla sevmemeye mi ikna etmeliyim? Hissettiklerini hissetmemesi gerektiğini mi söylemeliyim? Severken sevmemesi gerektiğini mi? Bu yapabilecek en yanlış şey olur, tabii aynı zamanda en büyük aptallık! Siz hiçbir tutkuya, aşka mantıkla yanaşıldığını duydunuz mu? Hiç 'ateşe' yanaşıp ' yanma ' demek ya da ' yangına ' gidip de ' yangın çıkarma ' demek olası mı? Bir hastaya, bir sakata, ' Senin de sevmeye hakkın olabileceğini düşünüp kendini kandırma. Böyle bir ihtirasa kapılıp üstelik de karşılık beklemeyi nasıl bekleyebilirsin? Sakat olduğunu bil öyle davran. Kendi köşene dön. Dünyaya küs. Çeneni kapa. Kendini unut gitsin!'demek ne kadar insanca, ne kadar doğru davranış olur bilemiyorum.
