O şehit ki Allah katında ebedi diri kalır. O şehit ki ayağını üzengiye koy- muşsa bir kez, Allah hesap sorası değildir ondan. O şehit ki can vermekten lezzet duyar. Öyle bir lezzet ki oğul, diriltilä tekrar be tekrar can vermek ister. Törensiz ve kefensiz ölür, varlıksız ve bedensiz yaşar. O ki burada bir göz yumar, sonra huzur-1 Nebi'de bir göz açar. Hamza'ya nasıl özenmeyeyim, Yasir ile Sümeyye'yi nasıl anmayayım oğul? Şehâdet onların sevdalı sesinde imanın bir değil, bin kez dirilmesi iken ha- sat zamanında heybemi neden doldurmayayım? Bana cat veren, emanetini almak istediğinde yahut Sevgili kendisini kavuşmam için bana gel ettiğinde, gözümü kırpmadan kab edersem, neden bana itiraz edersin ki oğul? Susuzun suya kavuşmasına, hasretin hasretle buluşmasına mâni mi ola caksın? Sevgili, 'En şerefli ölüm, şehitlerin ölümüdür.' derken beni o şereften mi mahrum bırakmak istersin oğul? Geceleri ay ışıdığında, Hamza'nın üzerine sağanak inen nurlar benim üzerime inmesin mi; şehitlerin baş ucunda Rahmanî neşide- ler okuyan melekler benim başıma gelmesin mi? Oğul, unut- ma, yıldızlar, başka bir kıyıda doğmak için batarlar ama şe hitler daima nur içinde yatarlar.
Sayfa 154Kitabı okudu
Unutmak zaten başlı başına kendi içinde çelişen bir eylem... Unut diyor önce, sonra unut-ma diyor, önce unuttuklarını sana tekrar hatırlatıyor emir vererek üstelik.
Sayfa 194 - O kitaplarKitabı okudu
Unutmak ve alışmak üzerine.
Fransızca söylediği şarkılarıyla tanınan Belçikalı bir sanatçıdır Jacques Brel.
Hiç dinlediniz mi bilmiyorum, olağanüstü bir yorumu vardır. 1978’de akciğer kanserinden vefat eden Brel’in şarkılarının sözleri derin felsefi izler taşır. Örneğin “On n’oublie rien” (Hiçbir şey unutulmaz) isimli meşhur şarkısındaki yaklaşımı düşündürücüdür.
Unut(ul)ma
Unut ma özgürlük tek başmalığa varanındır.
“Onu da öbür gün düşünürüz. Biriktirmenin ne anlamı var? Deli gibi didinip durmanın faydası yok. Ölüm var, ölüm! Bana bak bazıları ölmeyi istese de beceremezler, sakın unut ma bunu.”
Kalbim Unut(ma) Bu Şiiri
Uğuldayan ve hep uğuldayan
bir orman kadar üşüyorum şimdi
yanlış rüzgârlar esiyor dallarımda
yanlış ve zehirli çiçekler açıyor
Kanımda kocaman gözleriyle bir çığlık
Su ve ses kadar beklediğim
ne kaldı geride, bilmiyorum
"Yağmur damlaları kadar değerli ve narindir gülüşlerin.
Toprak misali her yağmurda canlanır sensiz bedenim.
Damla damla yağdıkça yalnızlığın içindeki griyeler...
Sırılsıklam ıslanırım, yağmur olur se-
ninle olan hayallerim.
Gülmek nedir bilmem ben yokluğunda, susar sakit olur sensizliği yazarım şu satırlara
Eğer ki bir gün gideceksen sevdiğim,
Ben seni nasibim kadar sevdim unut- ma!"
"Biriktirmenin ne anlamı var? Deli gibi didinip durmanın faydası yok.
Ölüm var, ölüm!
Bana bak bazıları ölmeyi istese de beceremezler, sakın unut ma bunu . "
Sayfa 37 - Profil Yayıncılık 9. BaskıKitabı okudu
