Mesela bende gülerdim, çok konuşur, saatlerce aynı konudan bahsedebilirdim. Ama bir şeyler oldu sonra, gerçi bir şeyler hep oluyordu ama ben geç farkettim işte, bazı konuları aşamadım, bazı şarkıları susturamadım, bazı cümleleri unutamadım, ve kalbimi yaşanmışlıklardan arındıramadım. Birileri uzun uzun birşeyler anlatıp durdu ama cevap veremedim hiçbirine. Çok umut ettim umut olamadım. Çok şey sayıkladım, kimse anlamaya çalışmadı. Sonra sustum hep öyle olur ya zaten.
Edebiyat
Aslında 6-7 sene önce bir kitap yazmakla meşguldüm. Lise zamanlarımda yanii, tam böyle sınav stresli, okumuş olduğum lisenin Anadolu İmam-Hatip zorluluğuyla canla başla kendi çapımda bir şeyler karalıyordum. Ve o zamanlar bir hikaye yarışması vardı. Edebiyat hocam yarışmaya katılıp kendimi denememi istemişti. Yazdım. Ve il genelinde 1.olmuştum. Tabii sınıf arkadaşları, müdür, bazı hocalar destekledi kitap yazma konusunda.
Bir gün aniden bilgisayarım sıfırlanmasın mı!? Aman dedim nasıl olsa yedeklemiştim.(Şifreli dosyamdı) Ve tabii kaderimden resmen 'Osmanlı Tokadı' yemiş gibi hayal kırıklığına uğramıştım. Dosyamı açamadım. Bayağı üstesinden gelememiştim. Çevremdekiler yine yazarsın dediler. Ama yazamadım. Kırık bir bardağı tekrar onarmaya çalışsan olur mu? Olmadı. Unutamadım, içimde silinemeyen bir acı bırakmıştı.
Ve bugün tekrar karar verdim. Yazmayı deneyeceğim tabii farklı konulu farklı anlatım biçimli. Umarım bu sefer "Rast gider."
