Gözlerimde yaş kalnimde sızı..
Unutmadım seni....unutamadım...
youtube.com/watch?v=O-STWcH...
Rahmetle anıyoruz....Ruhun şad olsun...
Unutamadım. Geleceğe dair umut da bağlamadım. Çünkü sen bana, bir hiç uğruna her şeyden vazgeçmeyi, vazgeçtikten sonra da her şey içinde bir hiç bile olamamayı öğrettin.
Büsbütün unutamadım seni, bazı geceler hala aklıma geliyorsun...
Üzülüyorum..
Sahi sen hiç düşünmüyor musun beni?
Elbette düşünüyorsundur...
'Ne güzel kırdım kalbini' diye övünüyorsundur belki de. Gurur duyuyorsundur kendinle...
Övün tabi...
Bu kadar çok seven bir aptal kaç yılda bir bulunur ki...
yalnız aşkı vardır aşık olanın
ve kaybetmek daha güç bulamamaktan
sen yüzüne sürgün olduğum kadın
kardeşim olan gözlerini unutamadım
çocuğum olan alnını
sevgilim olan ağzını
dostum olan ellerini unutamadım .
ne eski bir tango melodisi, ne de siyah önlüklü bir mektepli kız resmi, hayır beni on sekiz yıl evvelki o tatlı hatıraları alemine atan, gazetede götürdüğüm iki satırlık, kupkuru, alalade bir kiralık ilanı oldu.
o anda pendik sahilleri birden gözümde canlanıverdi. o köşk...o köşkün bizim bahçeye bakan penceresi...ve o pencereden mahinur...sarı
"Birlikte kahvaltı ederken gözlerinde ki o hüzünlü bakışı hiç unutamadım;
Neden beni bu kadar yaşlıyken tanıdın? Der gibi
Doğruyu söyleyerek yanıtladım onu;
İnsan gerçekte olduğu değil, hissettiği yaştadır."
