Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkumu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanın ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik. Yoksa yalnızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olurmuydu başımıza?
Sayfa 138Kitabı okudu
Oysa analı babalı da olsa bütün çocuklar kader mahkumu gibi büyüyor yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil insanın ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik, yoksa yalnızlık nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muydu başımıza?
Sayfa 138Kitabı okudu
Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkûmu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanın ruhuna üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik.
Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkûmu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanın ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik. Yoksa yalnızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muydu başımıza? Dünya koca bir yetimhaneydi. Başka türlü, adına zaman dedikleri delik böyle çimdikler miydi ruhumuzu, bu kadar yalnız olunur muydu?
Sayfa 136 - Hep KitapKitabı okudu
Bu çıtı pıtı Gönül bazen böyle boyundan büyük, okkasından ağır laflar edip, kalbimi ikiye ayırıveriyordu. Ama anlaşılan o ki anası olmayanların da yarası tarafından büyütüldüğünü bilmiyordu. Onun da, Hikmet'in de bilmediği bir şey daha vardı. Gönül bir verdiği bebeği, Hikmet de sırf kendini yetim sanıyordu herhalde, diğerleri değilmiş gibi. Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkumu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanın ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik. Yoksa yalnızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muydu başımıza?
Sayfa 137Kitabı okudu
Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkumu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insan ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik. Yoksa yalnızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muydu başımıza?
Sayfa 136 - Hep KitapKitabı okudu
Oysa analı babalı da olsa , bütün çocuklar kader mahkûmu gibi büyüyor , yetim ölüyordu . Yetimlik ebeveynden değil , insanın ruhunun üflendiği yerden geliyordu . Hepimiz yetimdik . Yoksa yalnızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muydu başımıza? Dünya koca bir yetimhaneydi. Başka türlü, adına zaman dedikleri delik böyle çimdikler miydi ruhumuzu, bu kadar yalnız olunur muydu?
Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkûmu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanın ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik. Yoksa yalnızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muydu başımıza?
Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkumu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanın ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik. Yoksa yalnızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muydu başımıza? Bu merkez mesela kurulur muydu? Günahlarımız da, sevaplarımız da, her şey ya yalnızlıktan ya yalnızlık korkusundandı bana kalırsa. Dünya koca bir yetimhaneydi. Başka türlü, adına zaman dedikleri delik böyle çimdikler miydi ruhumuzu, bu kadar yalnız olunur muydu?
Sayfa 136 - hep kitapKitabı okudu
Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkumu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanın ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik. Yoksa yalnızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muydu başımıza? Bu merkez mesela kurulur muydu? Günahlarımız da, sevaplarımız da, her şey ya yalnızlıktan ya yalnızlık korkusundandı bana kalırsa. Dünya koca bir yetimhaneydi. Başka türlü, adına zaman dedikleri delik böyle çimdikler miydi ruhumuzu, bu kadar yalnız olunur muydu?
Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkumu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanın ruhu nun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik. Yoksa yal nızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muy du başımıza? Bu merkez mesela kurulur muydu? Günahla rımız da sevaplarımız da, her şey ya yalnızlıktan ya yalnızlık korkusundandı bana kalırsa. Dünya koca bir yetimhaneydi. Başka türlü, adına zaman dedikleri delik böyle çimdikler miydi ruhumuzu, bu kadar yalnız olunur muydu?
Sayfa 138 - hep kitapKitabı okudu
Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkumu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanın ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik.
Sayfa 138 - Doğan KitapKitabı okudu
Oysa analı babalı da olsa, bütün çocuklar kader mahkumu gibi büyüyor, yetim ölüyordu. Yetimlik ebeveynden değil, insanin ruhunun üflendiği yerden geliyordu. Hepimiz yetimdik. Yoksa yalnızlık, nükleer bombalardan bile daha büyük dert olur muydu başımıza?
Sayfa 136Kitabı okudu