Bu sistemde acıya karşı kazanılabilecek tek zafer, zor elde edilen bir unutmadır.
Sayfa 113Kitabı yarım bıraktı
Her gece insanın şalteri indirdiği derin bir uyku umudu, aynı zamanda umulmadık bir şeye gebe bir uyanışın beklentisidir .
“ Gerçek bazen en umulmadık yerlerde karşınıza çıkabilir. “
Her gün bir "unutmadık" isyanı ya da "unutmayacağız" sözüyle hatırlıyoruz aslında unuttuklarımızı. Nasıl ki, ayrılık da sevdaya dahilse, "bir şey yapmamak" da unutmaya dahildir belki...
kapılarda bıraktılar her şeyleri her şeyleri
ey üzünç yalnız bir seni mi aldılar içeri
saatler bir açık deniz gibi kimseden yana değil
her zaman süslü püslü her zaman oldukça geri
beni bir su başına götürün bir su başına
öyle yapın ki sileyim orada hendekleri
beni şarkılarla türkülerle aşkla donatın
pırıl pırıl yara almaz olsun bedenimin her yeri
eski kaleler eski bölümler ve eski çarşılar
bir coşkunluk diye bir odak diye bulsunlar beni
ey aklımın tarihi ey su geçirmez gücüm
unutmadın unutmadın silâh tutan elleri
seni bu mezgalın nöbetine koyuyorum
sen bir akşamsefası olarak gözetle saatleri
bana hüzün ver beni kucakla beni hep tazele
ey üzünç artık nasılsa bir seni almışlar içeri
Sayfa 352
Bazen rastgele, önemsiz mi önemsiz bir sözcük
umulmadık bir anlam katar şiire,
örneğin kocaman boş bir küp gibi
kaç zamandır kimsenin uğramadığı
terk edilmiş bir bodrumda; -
karanlık ağzında bir örümcek dolaşmaktadır, anlamsız,
(senin için anlamsız, ama onun için değildir belki.)
Sayfa 226
