Unutmadık
Gazeteci Uğur Mumcu, aracına yerleştirilen bombanın infilak etmesiyle feci şekilde öldü.
Uğur Mumcu da, diğerleri gibi, sadece yazdı. Ne yumruk attı ne kurşun sıktı. Onun da affedilmez suçu buydu işte; yazmak.
Ak geceden Kara gündüze Nastenka.
Mor kelebekler var, turuncu yapraklarda,
Halay çekiyor sanki bulutlar semada,
Beş yaşında çocuk, elinde çınardan bir baston,
Sakız çiğniyor, takma dişli ninem,
Arabalar mutluluktan uçuyor Nastenka.
Farelerimizin peynirini de unutmadık,
Tolstoy amcam da çaya gelin diyor,
Martıların yıkanma günü bir de bugün,
Dünya barış günün kutlu olsun Nastenka.
Prensler gördüm dün valiliğin bahçesinde,
Prensesler de bugün gelir belki sende gecikme,
Kâbil de gelecekmiş,Havva ana izin verirse,
Sahra ormanlarındaki kelebek festivali biterse, Baban da gelsin kum getirsin ordan Nastenka.
Kuşlar pusu kurmuş parka insan vuruyorlar yine.
Ağaçlarda hala insan kesiyor caddelerde.
Sokaklarda tecavüzcü kadınlar var bir de.
Caddeler ve sokaklar emniyetsiz artık Nastenka.
İlaçlarımı almayı unutmuşum sancılar var.
Tüyleri dökülüyor şapkamın Nastenka.
Göğsüm daraldı nefes alamıyorum.
Galiba birazdan yaşayacağım Nastenka..
Metin Pir.
Hatay Okuma Grubu Buluşması
Merhaba canım insanlar,
Bugün Hatay Okuma Grubu olarak dört kişilik dev kadromuzla altıncı kez 
Sırça Fanus kitabı etrafında toplandık.
( kitabımız ve dergimiz: hizliresim.com/0Rkb5L )
Dört kişilik dev kadro: 
Arzunalbant
Hayriye Ç.
Durmadan tekrarlanan bir cümle olduğunun farkındayım ancak tüm kalbimle katılıyorum ki eğitim sistemimiz bizi aptallastiriyor. Büyük akademik hedeflerin var ise sanata ayiracagin zamanın çok çok büyük bir kısmını dershane sıralarında, soru bankaları başında kambur olarak geçiriyorsun. Nadiren de olsa tiyatroya , sinemaya gitmek birçok öğrenciye "Bak kaç saat geçirdim burada , hiç ders çalışamadım " diye sitem ettiriyor. Gitmek istediğin herhangi bir dil, dans , enstrüman kursu okul veya dershane saatlerin ile cakisiyorsa asla gitmemelisin..
Zaten bunca zaman okulda aldigin eğitim -çoğu zaman - meslek sahibi olmak için gireceğin sınavlarda işe yaramıyor , seni tekrar aylarca çalışmak zorunda bırakıyor. Birçok okulda egitim degil yalnızca öğretmenlerin egosunu tatmin etme çabalarını, idarecilerin öğrencileri zor duruma sokan kurallarını görüyorsun. Siyah pantolon giymediği için öğrenciler önünde başka bir öğrenciyi aşağılayan müdür yüzünden olanları unutmadık..
Bunları niçin yazdığımı bilmiyorum. Henüz on dokuzuma girmedim ve dünyayı tek başıma değiştirme hayalim yok. Ancak burada öğretmenlerin ve ebeveynlerin olduğunu görüyorum. Bir öğretmenim sayesinde hayatımda çok şey değişti. Onu hep saygıyla anıyorum ve ona minnettarım. Aynı şekilde ailem de -tabii her zaman olmasa da :) - yanimda oldular. Belki mükemmel bir insan olamadım ama biraz da olsa olgunlasabildim , tamamiyle ham kalmadım. Siz değerli öğretmenlerimizden ve ebeveynlerden de beklentimiz zaten karanlık olan bu sistemde çocukların ışıklarını bir de sizin sondurmemeniz , onlara ışık olmanız. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim..
"Unutmadık ama kalbimiz neredeyse kurudu."
