En Beğenilen Unutmak istediğimiz ne varsa Gönderileri

Gamze

20 Nisan 2020 22:21

Bir kez daha uğradığımız Cinayet yerine benziyor Unutmak istediğimiz ne varsa Meğer ne çok biriktirmişim Unutmam gereken şeyleri

Kalbim Unut Bu Şiiri Ahmet Telli

İçsel bir yolculuk

@a_karacay·

17 Aralık 2020 23:45

Gelecekteki kendime mektup.

Gelecekteki kendime mektup. Bu mektubu gelecekteki halime yazıyorum çünkü bu anıların zamanla silinip gitmesini istemiyorum. Çok fazla şey deneyimlediği zaman gelecekteki halimin durmasını ve bu mektubu alıp düşünmesini istiyorum. Nereden geldiğimizi ve kim olduğumuzu bilmezsek nasıl olmak istediğimiz yere gideriz? Gelecekteki halimin durup

devamını oku

Reklam

CarpeDiem

@_serotonin_·

07 Haziran 2020 01:22

Bir kez daha uğradığımız Cinayet yerine benziyor Unutmak istediğimiz ne varsa Meğer ne çok biriktirmişim Unutmam gereken şeyleri

Sayfa 38

Barbar ve Şehla Ahmet Telli

Leman Altıner

@lemanaltiner·

21 Şubat 2021 01:14

493 syf.

· Kitabı okudu

9/10 puan verdi

5 günde okudu

"Unutulmayacak olanlar kalır... Ya hatırlamayacaklarımız?" Hatırlamak istemeyip, unutamadığımız bir devrin hikâyesi...Devir... Devir, iki çocuğun gözünden 80 darbesinde yaşananları anlatıyor. Ayşe ve Ali; farklı yaşam koşullarında, aynı doğrularla büyüyen iki güzel çocuk. Birgün yolları kesişiyor ve yaşanılanları biri oyun zannederek diğeri yaşadığı çevre koşuluyla tüm gerçekliğiyle yaşıyorlar. Ama çocuk kalbinin saflığı ve uçsuz bucaksız hayal gücüyle bambaşka bir pencereden bakıyorlar yaşanılanlara...Üzerlerinde bıraktıkları travmalara rağmen... Ve Ece Temelkuran bunları kaleme dökmüş çocuk kalbinin kırılganlığı ve hassaslığıyla... Aynı devri, o yaşlarda olan bir çocuk olarak yaşadığim için yazılanlar çocukluğuma geri götürdü adeta. Ne olduğunu tam olarak anlayamadığımız ama unutmak istediğimiz kötü günlerdi... Aslında aklımda kaldığınca, farklı milletlerden, farklı mezheplerden komşularımizla (gerçi mezhep ayrılığı bilmediğimiz konulardı, ayrıca kimse de bununla ilgilenmiyordu) kardeşce yaşadığımız zamanlardı.Fakirliğin küçümsenmediği, zenginliğin göze sokulmadığı, kimin bisikleti varsa ona sırayla binilen, bitmesin diye şokellamızı kaşığın ucuyla yendiği, kokulu silgilerin arkadaşla paylaşıldığı, yerli malı haftalarında asla sınıfa muz götürülmediği unutulmayan zamanlardı. O zamanları, o deviri Ece Temelkuran'ın eşsiz kaleminden tekrar yaşamak, hem güldürdü hem ağlattı. Böyle bir devri, çocuk kalbinin saflığı ve kendi dünyalarının dilinde okumak isterseniz hiç vakit kaybetmeyin derim. İçinizdeki çocuğun hep çocuk kalması dileğiyle... Sevgiyle ❤