Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Çöl
bir iş gibi kendime başlıyorum her sabah
anlamsızlığa düşen mesailerde tütüyor dudağımdaki baca
umutlanma, yok oluş ve unutmaya çeviriyorum çarkları
dünya burjuva, anlam yoksul, cömert Allah.
Maşa: İnanır mısınız, annemin yüzünü yavaş yavaş unutmaya başlıyorum. Bizi de böyle hatırlamaz olacaklar, unutacaklar.
Verşinin: Evet, unutacaklar... Alın yazımız böyle... Elden bir şey gelmez ki... Bize ciddi, önemli, çok önemliymiş gibi görünen bir şey, bir gün gelecek unutulacak... Ya da önemsiz bir şeymiş gibi görünmeye başlayacak.
Sayfa 27 - Şûle Yayınları(2004), Çeviri: Samed KaragözKitabı okudu
Gelmiyor Mehmet. Ayağımı nereye bassam sallanıyor. İskeleler daha çok sallanıyor, midemi bulandırıyor bu koca şehir. Kaçmak istiyorum ve işin en korkunç yanı, Mehmet'i unutmaya başlamış olmam. Eskiden her saniye Mehmet nerede diye kendimi yer bitirirken, şimdi durumu kabul etmeye başlıyorum. İnsan kendine kurallar koyulan bir hayvan gibi her duruma alışıyor.
Sayfa 245 - Doğan KitapKitabı okudu
Aynı kabusun gecesine uyanalı, hatta o gecede sıkışıp kalalı oluyor bir hayli zaman. Öyle kıskıvrak, çaresizce uyanışlar. Her biri, bir diğerinden daha kanlı, daha saygısız ve acizce. Kendimi unutmaya başlıyorum, seni tanıyamadığım zamanlarda. En çok da insana kendisinin, bu denli saygısızlaşması koyuyor. Nasıl bu hale geldik? Nasıl böyle oldum.Ya sen kadın, hep mi böyleydin? Ben mi göremedim.? Hayırlısına gidiyor elim. Dilim dönmüyor artık, kendime bile sövemiyorum, sana ne diyebilirim.
Bir bıçak gibi içime sağlandığı halde onu unutmaya başlıyorum. Aklımdaki imgesi şimdiden kenarlardan eprimeye, resmin rengi kırıntılar halinde, altın yaldızı yaprak yaprak dökülmeye başladı. Tuval bir gün tamamen silinir mi? Onu çok az tanıdığımı, daha doğrusu, ne kadar sığ, ne kadar eksik tanıdığımı yeni yeni anlamaya başlıyorum
Sayfa 164Kitabı okudu
Gelmiyor Mehmet. Ayağımı nereye bassam sallanıyor. İskeleler daha çok sallanıyor, midemi bulandırıyor bu koca şehir. kaçmak istiyorum ve işin en korkunç yanı, Mehmet'i unutmaya başlamış olmam. Eskiden her saniye Mehmet nerede Mehmet nerede diye kendimi yer bitirirken şimdi durumu kabul etmeye başlıyorum. İnsan, kendine kurallar koyulan bir hayvan gibi her duruma alışıyor.
Sayfa 245Kitabı okudu
bir iş gibi kendime başlıyorum her sabah
anlamsızlığa düşen mesailerde tütüyor dudağımdaki baca
umutlanma, yok oluş ve unutmaya çeviriyorum çarkları
dünya burjuva, anlam yoksul, cömert Allah.
.. Unutmaya başlıyorum seni. Ürperiyorum bunca sevgiyi unuttuğumu düşündükçe ...
Sayfa 68
