Bir mezarlık düşünün herkesin ölüm tarihî aynı...
Yıl değişti,acılar değişmedi..
Unutmayacağız..
Konuşacak çok şey var ama konuşacak kimse kalmadı...
4.17 ❤️🩹
"7.7 ve 7.6'lık iki depreme de evimde yakalandım. Yaşayanlar bilir ki o an, ne varsa hiç oldu. Sadece 'YAŞAMAK' gerekti. Binlerce ölü hüznü yaşayan insanlara birini daha eklememek için. 1 yıl oldu bugün ve ben bir şeyleri daha sorgulamayı öğrendim. İnsanların yıllarca çalışıp elde ettiği bu dünyadaki her şeyini canlarıyla birlikte bir beton yığını altında kaybedebildiklerini gördüm. Günlerce beton yığınlarına dayanıp enkaz altında soğuktan can verenleri düşünmek acı veriyor her seferinde. Uyanıp ne olduğunu anlayamadan, yatağından bile kalkamadan 5 saniyede çöken binalardaki her candan biz sorumluyuz gibi -öyleyiz-... Ben gömülmek için günlerce karın altında kefen bekleyen cesetleri unutamıyorum. Vicdanımla yüzleşiyorum her gece. Ben belki birilerini kaybetmemiş olabilirim ama depremi yaşayan biri olarak söylüyorum ölen canların hepsinden biz de sorumluyuz, elimizden hiçbir şey gelmedi. Enkaz altında olmayabilir ama biz günlerce ölüm korkusuyla sokaklarda kalırken donarak insanımızı kaybettik. Yaşanan acı çok büyük,insanlarda tranva bıraktı araba sesinden korkar olduk veya depremi yaşıyan birine sorun kış mevsiminden nefret ettiğini anlatacak hiç gelmemesini isteyecek. korkuyor çünkü tekrar aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor...Sevdiklerinizi incitmeyin, çünkü onları bir gün incitmek için bile bulamayabilirsiniz. 1 yıl geçti ama korku ve çaresizlik hep akıllarda kalacak iyleşeceğiz ama unutmayacağız...🍂"
Şehit Öğretmen Aybüke Yalçın
5 Yıl önce bugün;
Aybüke öğretmeni gencecik bir öğretmeni şehit ettiler.
Kutsal görevi olan öğretmenliği küçücük çocuklara sevdirmek için onlara okuma yazma öğretebilmek için hiç düşünmeden doğu görevini kabul etmişti. Ben gitmezsem o gitmezse kim eğitecek onları demişti ailesine.
Büyük bir heyecanla gittiği Batman’da şehit ettiler onu kıydılar acımadan daha 22 yaşında gençliğinin başında meslek hayatının 7. ayında teröristler tarafından şehit edildi.
Tabutuna gelinliği konuldu Türk bayrağına sarılı halde ana ocağına gönderildi o hep gülüyordu hep mutluydu her şey iyi olacaktı biliyordu çocuklara okulu sevdirecekti onları eğitecekti ama bunu istemeyenler mani oldu engel oldu şehit ettiler onu…
SENİ HİÇ UNUTMAYACAĞIZ AYBÜKE ÖĞETMEN
İyileşeceğiz ama unutmayacağız...
“🌍Hâlâ nasılsınız, çok fazla hissettiniz mi, nasıl bir duyguydu diye soruyor insanlar. Hissettiniz mi ne demek ? Gaziantepteyiz 7,7 depreminin ardından 7,6 depremini yaşamış insanlarız… Hiç kimse kimsenin acısını anlamıyor. Depremin yaşandığı 11 il dışındaki insanlar ne yaşadığımızı ne hissettiğimi asla tam anlamıyla anlamayacaklar. Evet hak veriyorum bende Elazığ depremini televizyonda görmüştüm, deprem olmuş deyip geçiyoruz televizyondan gördüklerimiz kadarıyla yetiniyoruz. O günü hatırlıyorum da, uyuyorsun ve bir sarsıntıyla uyanıyorsun şimdi geçecek sabret, korkma diyorsun ama geçmiyor. Nasıl uyandığımı hatırlamıyorum. Değil ayağımda ayakkabı, çorap bile olmadan karın üstüne bastığımızda hissettiğimiz duyguyu bilmiyorsunuz.Belki depremden değil ama biz günlerce evlerimiz yıkılır kaygısıyla sokaklarda kaldığımızda donarak insanımızı kaybettik.. Evsizliğin ne demek olduğunu günlerce sokakta kaldığımızda anlıyoruz. Tekrar deprem olur kaygısıyla cebinizde çorap ve su taşıdığımızda aslında ne kadar küçük dertlerimizin oluğunu anlıyoruz… Günlerce sokaklarda ölülerin gömülmesi için kefen beklerken ölümlün ne demek olduğunu anlıyoruz. Baştan inşa etmeniz gereken şeyler sadece binalar, şehirler değil..! Depremin ardından 1 ay geçti ama acı ve o korku her zaman akılarda olacak. İyileşeceğiz ama unutmayacağız.🍃🍂
