Ben çocukluğumu anımsıyorum, ama çocukluğumun dünyasında her şey unuttu beni.
Reklam
Dudağımda Zelzele
Kavak yellerinde Isırgan tarlalarında Gözlerin beni unuttu Sen verdiğin sözleri unuttun Yaptığın anlaşmaları Uzattığın elin çizgilerini Ben yüzünü unuttum Yüzündeki alfabeyi Harf ne idi Hece ne idi unuttum
Sayfa 48 - Timaş Yayın GrubuKitabı okudu
Ben çocukluğumu anımsıyorum, ama çocukluğumun dünyasında her şey unuttu beni.
Ağlayabilse ağlardı ama, gözyaşı pınarları kuruyalı pek çok zaman olmuştu. Usulca gözlerini kapayıp, "Ölüm beni unuttu," diye mırıldandı.
Sayfa 269 - Mavi, Hakan ŞenocakKitabı okudu
Reklam
Zifiri karanlık adresim olmuş. Telefonum haftada bir anca çalıyor. O da kurumsal arama, bant kayıtları. Herkes unuttu beni. Neden yaşıyorum ki? Kalbim zaten gitgide yavaşlıyor...
Sayfa 31
Reklam
Ben mi her şeyi düşünüyorum, Yoksa her şey unuttu mu beni?
Ben çocukluğumu anımsıyorum, ama çocukluğumun dünyasında her şey unuttu beni.
Ben çocukluğumu anımsıyorum, ama çocukluğu­mun dünyasında her şey unuttu beni.
-Ah! Bayım, canımı acıtıyorsunuz! Bayım! Zavallı çocuk beni görmeyeli neredeyse bir yıl olacak. Yüzümü, konuşmamı, sesimi unuttu; üstelik beni bu sakallarla, bu giysilerle ve bu solgun yüzle kim tanıyabilirdi? Nasıl olur? Demek yaşamak istediğim tek yer olan o hafızadan şimdiden silindim! Nasıl olur? Şimdiden baba değilim!
Sayfa 67