Köklerinden koparılan bir millet, başına kimlerin eliyle neler geldiğini bilmezse geleceğe dair umut değil sonu hüsran olan hayaller besler. Tanzimat'la başlayan ve gardırop devrimleriyle ümmeti, İslâm ordularının üzengisini öpen batılı adamı taklide mahkum eden savrulma maalesef ki devam ediyor. Sahip çıkılmayan Osmanlı hala Bağdat'ta, Şam'da, Kahire'de, Kudüs'te yeni mağlubiyetler alıyor. Birlikte harbe girdiğimiz Almanlar, I. Cihan Harbi'nde yıkıldı. Sonra köklerine dönerek tekrar dirildi. II. Cihan Harbi'nde yine yıkıldı. Tekrar ruhuna avdet ederek ayağa kalktı. Çağdaşlaşma masalıyla uyutulan bizler ise bir asırdır taklit bataklığında emekliyoruz.
kâbusa uyanmak
İncelmiş bir urganın ucundaydı tüm hayatlar,
Uykuya daldığında tüm fani bedenler;
Bilemezdi hiçbir akıl,
Hissedemezdi hiçbir yürek arzın derinliklerinde biriken çığlığı;
Gülen yüzlerde unutulan, yaşanan ve bitmekte olan hayatların ağırlığını..
Bir daha oturulmamak üzere kalkıldı bazı masalardan,
Beraber atılan şen kahkahalar bırakıldı meze tabaklarında..
Yuvalarımıza çıkan sokaklarda terkedildi nice güzel hayaller,
Son kez “kendine iyi bak” denildi sevilenlere,
Felaketin yolunu tuttu akreple yelkovan..
Tekdüzeliği kaybetmek miydi çaresizlik dedikleri?
Yoksa kapanan gözlerin kabusa uyanacağını bilememek mi?
Anlatılanlara birer masal olan bu hicran dolu hikayede,
Tapulu mezarlarımızdan kurtulmaya çalışmaktı çaresizlik,
Aylarca dinmeyen bu ölüm fırtınasında!..
Not: 6 Şubat depremlerinde hayatlarını kaybedenler ile deprem mağdurlarına ithaf olunmuştur.
Bir Delinin Özeti
Soğuk bir rüzgar, sokakları dolaşırken, çırpınmaktan yaprakları sararmış olan ağacı sallayarak kendine gelmesi için çabalıyordu sanki. Dışarıda hakim olan gri ışık, camlardan süzülerek odanın içinde bir melankoli yaratıyordu. O, kırık dökük duvarların arasında, yaşamın anlamsızlığına dair bir iç çekişle, eski anılarına gömülmüş bir halde bulmuştu
Balzac'ın -1843'te intişâr eden- Illusions perdues (Boşa Çıkan Hayâller) romanının 'Mûcidin Iztırâbları' başlıklı 3. kısmında (sahte Papaz Carlos Herrera, hakîkatte Vautrin'e söylettiği) şöyle bir tespiti vardır:
"İki çeşit tarih vardır: Resmi tarih, yani mekteplerde okutulan muharref, yalancı, düzmece tarih ve gizli tarih yani hâdiselerin hakiki sebeplerinin bulunduğu utanç verici tarih..."
Sayfa 119 - Yesevîzâde Alparslan YasaKitabı okudu
Unutulan cesaret
"Bize bir şey oldu.
Yargılanmayalım diye maskelerle gizlendik. Duygularımızın aslını yaşamaktan korktuk.
Kırık kalplerimizi saklıyoruz. Tedaviyi de reddediyoruz.
Anılar boşluğa asıldı, hayaller eşikte sıkıştı, hevesler kursakta kaldı.
Ne kendimizden kaçabiliyoruz ne kendimize dönebiliyoruz.
Yaşıyoruz ama bizden haber alınamıyor.
Kalbimizi kıranlara nasıl izin verdik? Hareketsiz kalıncaya kadar kendimizi nasıl erteledik?
Laftan anlamayana döktüğümüz diller, canımızı yaksa da uzattığımız eller, sonunu bile bile harcadığımız günler hak edildi mi?
Kendimizden vazgeçmeyi ve değişmekten, değiştirmekten umudu kesmeyi ne zaman öğrendik?
Hissetmemeye çalıştıklarımızın derininde bizi yaşatan duygular var. Sıradanlaştırdığımız hayatlarımızın anlamında unuttuğumuz cesaretimiz var."
Gökhan ÇınarKitabı okudu
selim. selim ışık. süleyman kargı. metin. kaybolan hayaller. ben neredeyim, ne yapıyorum? bütün bunlar ne demek? kendini toparlayamıyordu. unutulan bir borcun hatırlatılması.
“Mutluluk o kadar mümkündü,
O kadar yakındı ki!.. Ama kaderim
Çizilmişti çoktan. Dikkatsizce,
Hareket ettim belki de:
Annem bana acılı gözyaşlarıyla
Yalvardı; zavallı Tanya İçin
Bütün kaderler birdi…
Evlendim. Sizin de yapmanız gereken,
Rica ederim, beni unutmak;
Biliyorum: Kalbiniz
Gururla dolu, sahici bir onurla…
Sizi seviyorum (neden
Sayfa 413 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
