Evlatlarını kaybedince “Vatan sağ olsun”, diğer oğullarım da feda olsun, keşke ben de gelebilsem diyen, şehit olan çocuklarının düşmanın üzerine yürürken ölmesinden büyük gurur ve haz duyan, vatanı için para pul dahil fani hiçbir şeyi gözü görmeyen halk kaldı mı dünyada?
Sayfa 202 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
Sadece insanlar için değil, tüm canlılarda ve yeryüzünün var olduğu milyonlarca yıllardan beri, hiçbir şey, bir annenin yavrusunun kaybından daha öte bir acı veremez ve yaşatamaz.
Sayfa 195 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
Bugün yeryüzünde çocuklarını davul ve zurnayla askere gönderen başka bir millet var mı? Bunu, başka bir ulusun aklı alır mı?
Sayfa 202 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
“Üzerimize kılıç çekilmedikçe
Ülkemiz topraklarına girilmedikçe
Milletimiz cefa çekmedikçe
Bizden kimseye zarar gelmez.”
Sayfa 194 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
Akşamın olduğu yerde
Bekleniyorsun, gelmiyorsun
Çünkü seni çok sevdiğimi
Biliyorsun, gelmiyorsun.
Sayfa 166 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
“Bir defa, elmaya kurt girdi. Geçen on yılda da öyle bir yerleşmiş ki, artık bunu kökü saçağıyla, ancak ve sadece, gücünün bilincinde, hesap soran ve ısrarcı hareketiyle halk bitirir. Bizim yaptığımıza gelince; Türk milletinin haysiyet ve gururuyla, Türk askerinin şerefini korumak için çarpışıyoruz. Hepsi bu kadar.”
Sayfa 177 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
(…) güvendikleri dağlara bu defa “kırmızı kar” yağdı.
Sayfa 175 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
*Komando Olmak Onurumdur*
Olur ya bir çatışmada ölürsem
Arkamdan yas tutmayın
Bırakın, toprağımda rahat içinde yatayım
Bedenimden komandomu çıkarmayın
Onlar benim gururumdur
Botlarımı çıkarmayın
Onlar nice yollar aşacak
Şehit olursam sırat köprüsünden geçecek
Elimden tüfeğimi almayın
O benim namusumdur
Ölünce mezarıma sembol olacak
Yaramın kanını silmeyin
Ahirette hesabı sorulacak
Göğsümden kör kurşunu çıkarmayın
O benim madalyam olacak
Şehit Jandarma Komando Onbaşı
Zekeriya Gözyuman (1972-1993)
Sayfa 156 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
“Albayım; ömrümüz hayretle geçti.”
Sayfa 149 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
Sonuçta yumruk sert olmasa da sizin beklemediğiniz zamanda ve yerden geldiği için, sizin beklediğiniz yerden gelen, kuvvetli bir yumruktan daha fazla hasar yaratıyordu.
Sayfa 138 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
Şu “zıkkım mevzuat” bu memleketin en dip köşesinde, neredeyse tanrıdan başka kimsenin doğru dürüst haberinin olmadığı şu vadide bile, insanlara acı çektiriyordu.
Sayfa 142 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
“Bu memleket için neler yapmadık;
Kimimiz nutuk attık,
Kimimiz öldük.”
Sayfa 144 - İnkılap Yayınevi, 16.Baskı / Orhan VeliKitabı okuyor
Telefona, anne, baba, abla, ağabey, dayı veya herhangi bir akrabası çıkıyordu. En seçme sözcüklerle, en dolaylı anlatımı da kullansanız, sanki hazırlanmış gibi, saniyen her şeyi anlıyorlardı. Birden, ya bir çığlık kopuyor ya da telefonun ucundaki ses uzun süre kayboluyordu. Sanki karşı taraf hiç yaşamıyormuş veya ona da aniden bir şey olmuş hissine kapılıyordunuz. İnsan çelikten olsa dayanamazdı.
Sayfa 130 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
Dünyada bir tane güzel çocuk vardı ve bütün anneler o çocuğa sahiptiler.
Sayfa 130 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor
“Bizi böyle dağ başlarında yapayalnız kodular, rüzgarlara, kuşlara, bulutlara yakın.”
Sayfa 132 - İnkılap Yayınevi, 16.BaskıKitabı okuyor