Hiç hatırlanmamacasına unutulduk mu?
Renklerini yitirecek benim çiçeklerim.
Aynalarım donup kalacak.
Kitaplamnda satırlar silinecek.
Kuşlarım kanat çırparken sokaklarda,
yabancı pencerelere çarpıp yaralanacak.
Artık hiçbir şey kalmadı benimle ilintili.
Bütünüyle bırakıldım.-
Ben, bir adayım.
Sayfa 83Kitabı okudu
...
Korkunçtu elbet ilk günler
Tek bir yaraydı sanki bütün bedenim.
Her şeyde filizlenip olgunlaşan dünya,
kökleriyle koparıp alınmıştı içimden,
yüreğimle birlikle (öyle geliyordu bana),
tersyüz edilmiş toprak gibi öylece, yatmış,
kendi göz yaşlarımın, ölü gözlerden
sürekli ve sessiz Tanrı öldüğünde bomboş göklerden
bulutların dökülmesi gibi
Sayfa 88 - Kavram
GECE YARISI KABUSU
Sensiz olamaz,
Berecemem.
Bir saf ayağına yatamaz fikirlerim,
Garipserim dünyanın geçişlerini.
Ben sensiz olamaz,
Kalabalık bir yokluktur bu şehir.
Saatler tıkır tıkır çalışır,
Bizi güllerin iklimi tüketti..
Toprağı yaran filize,
Tarlayı saran suya vurulduk.
Sevdamızın vahşi atı,
Alıp başını gitti.
Bir yaz yağmuru gibi
Yağdık ve unutulduk..
Çoğumuz suçlu gibiyiz, evlerimiz zindan! Ne soran var, ne kapıyı aralayan... unutulduk, kanıksandık; hatırlanmaz olduk. Çürüyoruz bak, yavaş yavaş...
her adımda biraz daha yaklaşıyoruz,
Gerçekliğin tenine...
Toprağa düşeceğiz ansızın;
bir suçlu gibi, halimiz acı heyhat!
