Unutulduk, bırakıldık. Yapayalnız bir hayata mahrum mu bırakıldık? Elbette hayır! Arkamızda bırakıp karanlığı, güneşe döndük yüzümüzü, aydınlığa…
Ne çabuk unutulduk değer verdikçe onlar bizi hayatlarında silmeye çalışırlar en iyisi UNUTMAKK!!!!
Büyüklerimizin "şimdiki çocuklar şanslı"sözünü yanlış çıkarma niyetiyle yazıyorum bu yazıyı.
Çok şanssızız dostlarım.Kabul,geçmiştekilere göre epey varlıklı yetiştik.İsteklerimize daha kolay ulaştık,daha az çaba sarf ederek başardık yaşamayı.Fakat bu varlık beraberinde bize yokluğu da getirdi.Çok boş yetiştik.Kendimizi yetiştirmeye
Sonra unuttuk. Unuttukça ve unuttuğumuz için unutulduk. Terkedildik.
Ölmeden önce ölmeyi bilmediğimiz için. Ölemediğimiz için. Uyanamadığımız için. Ölümün renkleriyle boyanmadığımız, ve dahî boyanmak gerektiğini bilmediğimiz için.
Bizi anlatan şiirler yazılmadı henüz. Çünkü biz dünyanın oyununda, hayatın acımasızlığında ve de sevdiklerimizin baygın bakışlarında unutulduk.
Bizi güllerin iklimi tüketti.
Toprağı yaran filize,
Tarlayı saran suya vurulduk.
Sevdamızın vahşi atı,
Alıp başını gitti.
Bir yaz yağmuru gibi
Yağdık ve unutulduk.
Sığ yanlarımız da oldu ara sıra,
Bazı küçük yalanlarımız.
El yordamıyla dalarken hayata,
Bir parça telaş,
Bir parça ümittik.
Hiç yetişemedik o vahşi ata.
