Yan yana uzanmış mezarlıklar gördüm, ıssız kentleri vardı. Onlar da bir zamanlar şendiler, mutluydular. Sevdiler, sevildiler, kırıldılar, yok oldular. Toprağın üstünde yeşil kabartılar, Belki de yaşıyordular, ama unutuldular.
İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler Anlaşılmaz! Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra Bir inci kolye gibi dağılmış boncukları.
Reklam
"Umut Dolu.. Güneşli Günlere" Günaydınlar :)
~İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler Anlaşılmaz! Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra Bir İnci kolye gibi dağılmış boncukları. Belki bir gün balkona çıkar Blok flütle çocuk şarkıları çalarım "Dostluğun biz sevgisiyle toplanırız burada" Sizler, bizler, ne bileyim herkesler... İnsanlara uyanmalarını kim söylüyor Füsun Kim sabah oldu diyor onlara?~
Sayfa 17 - metis
İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler Anlaşılmaz! Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra...
“Söyle bana kaç Türk Ermenice öğrenmiş? Hani var mı böyle Türkler? Hiç! Neden bizim annelerimiz onların dilini öğrenmiş de tersi olmamış? Kimin kime hükmettiği apaçık ortada değil mi? Sen kalk gel Orta Asya’dan, dal dosdoğru Anadolu’nun bağrına, sonra bir bakmışsın her yerdeler! Orada yerleşik olan milyonlarca Ermeni’ye ne oldu peki? Asimile edildiler! Yetim bırakıldılar! Sürüldüler! Mal mülklerinden oldular! Sonra da unutuldular!
İnsanlar öldüler, hep öldüler, birgün öldüler Anlaşılmaz! Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra
Reklam
302 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.