İşte biz böyle harp ettik.Birçoğumuz öldü. Ovalarda, dağ eteklerinde, ıssız çöllerde, yurttan uzaklarda, çok uzaklarda, Taşsız, mezarsız unutuldular. Bir çoğumuz yaralı, hasta, ayaksız, kolsuz, yarım vücutla yabancı memleketlerde sürünerek ulu Tanrı’dan imdat bekliyoruz. Kalmış yavrularımızı, aksakallı babalarımızı, analarımızı, kızlarımızı Kızıllar hayvan vagonlarına doldurarak uzak, vahşi Sibirya ormanlarına sürüyorlar. Bir millet düşman kamçısı “ Vatan! Vatan“ diye inleyerek mahvoluyor. 1873’te Potemkin’in başladığı iğrenç işi bugün sarhoş, hissiz”Malyotsler” tamamlıyorlar. Yüz altmış yıl zulüm ve işgence: gözyaşı ve ölüm. Sibirya’nın kara ve vahşi ormanlarında, Avrupa çöllerinin ateşlerinde, azgın denizlerde ölüm tekneleri içinde, büyük kahraman mağrur bir millet ezildi, eridi yok oldu. Kalanlar yurtlarından sürüldü.
Sayfa 117Kitabı okudu
Şimdi, fena halde ATTİLÂ İLHAN...
Attilâ İlhan: Açalım parantezi: Doğumu 1925, Menemen... Ortaya o minik çizgiyi - tireyi koyalım - Ölümü 11 Ekim 2005, İstanbul... Kapayalım parantezi...
Gelin görün ki, kapanmıyor parantez. Kapamak istemiyorum parantezi. Çünkü Attilâ İlhan’a fena halde ihtiyacımız var!
“Memleket bir kurtlar sofrasına döndü
İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler
Anlaşılmaz!
Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra
Bir inci kolye gibi dağılmış boncukları.
Belki bir gün balkona çıkar
Blok flütle çocuk şarkıları çalarım "Dostluğun biz sevgisiyle toplanırız burada"
Sizler, bizler, ne bileyim herkesler..
İnsanlara uyanmalarını kim söylüyor Füsun
Kim sabah oldu diyor onlara?
Bana artık büyü diyorlar
Bütün renkleri mezun etmişler hayatlarından
Karanlığa emekli öğretmenler gibi sanki insanlar.
Bilirsin işte Füsun gidişinden bu yana
Hüzün sektöründe bilfiil yirmi üç sene görev yaptım!
İnfaza götürürken bari üstbenlerim
Gözüme bir gökkuşağı bağlasalar.
Bir gece kalkıp bütün ışıkları yakacağım Füsun
Şiirime ışıktan bir nokta koyacağım!
Sayfa 17Kitabı okudu
GECENİN ÇEKMECESİ
İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler Anlaşılmaz!
Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra Bir inci kolye gibi dağılmış boncukları.
Belki bir gün balkona çıkar
tütün ve şarap yeteri kadar incitildi ve unutuldular.
