Savrulurken yaşadığımız günler
Bu soruyu mutlaka soracaksın
Ne kaldı ne kaldı bizden geriye?
Şiirimiz sarılıyor usanmaksızın
Birbirine ve biz sarılamıyoruz
Kapağı açılmamış kitaplar
unutulmuş aşklar gibidir
Kitaplardan söz edelim
ve onların gizli kalmış
sessiz tadlarından
Sayfa 22Kitabı okudu
Denizdeki Kent
İşte, Ölüm bir taht yükseltmiş kendisine,
Yapayalnız uzanan tuhaf bir kentte,
Karanlık diplerinde Batı'nın,
İyinin ve kötünün, en iyiyle en kötünün,
Ebedi istirahatlerine cekildikleri yerde.
Sunaklar ve saraylar ve kuleler
( Zaman yeniği titremeyen kuleler)
Benzemez orda bizim olan hiçbir şeye.
Unutulmuş alıp götüren rüzgârlarca,
Göğün altında isteksizce yatan
Kederli sular çevresinde.
Sayfa 81 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Her zamankinden daha fazla unutulmuş hissediyorum kendimi.
" İki kent arasındayım, biri bilmiyor beni, öteki artık tanımıyor. Beni kim hatırlar?"
Nedir sessizlik
söylenmeyen sözlerden başka.
Sordum kendi kendime ne yapılabilir çamurdan.
Heykel.
Acılardan?
Aşk.
Yoksulluklardan
bir devrim bile yapılabilir.
Ama hiçbir şey
hiçbir şey yapılamaz ayrılıklardan.
Sen
Uçuşu hatırla
Kuş ölümlüdür.
Bir mutluluk
binlerce hüzne değer,
unutma.
Ve ulaşmaktır bir şeye,
çürüyen ve gurbette
Benim payıma düşen
hüzünlü anılar bahçesinde dolaşıp durmak