Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Shakespeare'in okuduğum ilk kitabı olmasıyla beraber okuduğum ilk oyun oldu. Açıkçası oyun okumak konusunda biraz tereddütlerim vardı. Betimlemeleri kafamda nasıl yerleştirebilirim, yazılanlara odaklanabilir miyim, karakterleri unutur muyum gibi pek çok soru işareti vardı kafamda fakat hiçte öyle olmadı gayet güzel hem zihnimde canlandırabildim hemde oyunun içerisinde kalabildim kopmadan. E tabi bunda Shakespeare'in de payı var elbette. Oyunun bilindik olması da ilk oyun kitabımı okumamı kolaylaştırdı.
Gelelim kitabımızın konusuna. Çok meşhur bir kitap ama ben yine adettendir diye yada bilmeyenlerimiz için kısa bir özet geçeyim. Oyun iki düşman ailenin çocuklarının birbirlerine aşık olması üzerine kurulu. Aslında biraz tipik Türk yapımı seneryonlarına da benzemiyor değil, konusu itabiriyle yabancısı değiliz. Ama Shakespeare'in anlatımı, üslubu, iki gencin aşklarını dile getiriş biçmi, bu tipik ve sıradanlığı ortadan kaldırıyor. Öyle ya, defalarca kez birçok ülkede sahnelenmiş, uyarlanmış onlarca opera, film ve bale dahil sanatın birçok alanında yer edinmiş bir eserin sıradan olması beklenemez. İki gencin birbirleri için ölümü göze alarak aşklarını yaşaması, bu aşkı ailelerine rağmen tutkuyla sürdürmeye çalışmaları çok etkileyiciydi.
Ben okurken keyif alarak okudum sizlere de tavsiye ederim. Umarım sizde severek okursunuz.
Canım çok sıkıldı, içim daraldı, oturduğum yere sığamaz oldum, evet etkilendim; üzüldüm, kızdım, öfkelendim. Her satırıyla soluğunu ensemde hissettiğim bir karakter oldu on dokuz yaşındaki Paul. Seni kolay kolay unutur muyum, sanmam. Hele böyle bir milletin evladı olarak, asla.
I.Dünya Savaşına katılan Alman gençlerinin savaşın gerçekliği altında nasıl ezildiklerini, açlığı, susuzluğu, yalnızlığı, korkuyu, savaşın o korkunç ve karanlık yüzünü öyle güzel tasvir ediyor ki Remarque, ‘güzel’ kelimesinin bile boynu bükülüyor. Paul ve arkadaşlarının hayatta kalma çabaları, bir bir eksilirken yahut uzuvlarını bir bir kaybederken yaşadıkları travmaları, hayattan günübirlik çaldıkları küçük mutlulukları, geride kalanlarla günden güne yabancılaşmaları ve belki de bildiğimiz fakat kelimelere dökülünce, gözümüze değince, kafamızın içinde yankılanınca bize zamanı ve mekanı unutturan nice acıları… Ah! Dünya bazen ne kötü bir yer… İnsan bazen ne çaresiz… Bu yıl okuduğum ve daha şimdiden söyleyebilirim ki beni en çok sarsan kitap oldu Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok. Söylemeden edemeyeceğim, dünya cephesinde de yeni bir şey yok sevgili okur, gördük ve ne yazık ki hâlâ görmekteyiz. Acı, entarisini değişse de, bin yıl da geçse aynı acı.
“Kimsesiz çocuklar gibi bırakılmış, yaşlı insanlar gibi görmüş geçirmişiz; kabayız, üzgünüz, satıhtayız… galiba mahvolmuşuz.”
O kadar güzel bir roman okudum ki, Nazan Hoca yine harikalar yaratmış ! Kehribar Geçidi bir yedi uyuyanlar romanı hani Ashab-ı Kehf diye bildiğimiz 309 yıl bir mağarada uyuyan 7 kişi bir de köpek- canım Kehribar- fakat bu alışılmışların çok ötesinde bir kitap. MS 300'lerin Roma'sına, İmparator Diocletianus zamanına, elden ele cepten cebe gezen ve en son bir mağarada 309 yıl uyuyup uyandıktan sonra bu kutlu uyuyanların şahidi olan kusurlu bir sikkenin gözünden bakıyorsunuz. Hukukun da adaletsizliğin de başkenti Roma'nın ateşinde sadece "Tanrı birdir" dedikleri için türlü türlü zulme maruz kalan insanların çektiği acıyı okuyucuya bu denli hissettirebilen cümlelere hayran olmamak elde değildi. Hanımefendi Sabina'ya Övgüler'i bir daha unutur muyum, mümkün değil... Yedi kişinin isimleri hafızama çoktan kazındı ki onlar: yazıcı köle Simonides, azatlı köle Vitalis, lahit kopyacısı Efesli Linus, tapınak kandilcisi Feliks, uykusuz çoban Fazelis, gezgin Al-Mina, barbar Yüzbaşı Geta. Bir de hiç unutulmayacak biri daha var ki onun hikayesini yazmak okuyucuya bırakılmıştı: erdemli köpek Kehribar. Bu kitap kesinlikle birkaç kere daha okunmalı, bir kerede okuyup geçilmeyecek kadar güzel...
Okurken söyledikleriyle ‘ama bu kadarı da abartı’ dediğiniz, sonrasında ise kendinizi ‘sanki biraz haklı gibi’ derken bulduğunuz bir kitap karakteriyle karşınızdayım : Doğan
.
Kitabın iki ana karakterinden biri Doğan, diğeri ise Doğan karakterinin ilk kez kendini anlatabilme imkanı bulduğu psikiyatrist Cemal Bey. Kitabın dayandığı temel nokta ise
Hesabım kalsın mahşere, elimi yıkar giderim..
✒ Okumaya başlar başlamaz anlarım beni benden alıp içine hapsedecek kitapları.. O vakit böyle kitapları yudum yudum içmeyi hiç bilmem bir dikişte lıkır lıkır dikerim kafaya..
Eveeet.. Yirmiyedi günde hayatıma
" 2165 sayfalık MUAZZAM bir ayrıntı " bırakıyorum.
İnce Memedlik zor zanaat şimdi bildim. Toroslarda at koştum, kurşun yaktım, aç kaldım, mağaralarda yattım kalktım da pis koktum, bitlendim, mapuslara düştüm, kızdım, sövdüm saydım, köylülerle yandım, ezildim, başkaldırdım ellerimi semaya kaldırdım da dua ettim yalvardım, sevdalara düştüm, yandı kalbim hasretlik çektim yol gözledim, güldüm, pustum sindim bir köşeye içimi çeke çeke ağladım da ağladım.
Ama okudukça baştan ayağa vicdan kesildim, adalete boğuldum... Merhameti, sevgiyi, saflığı, insanlığı, temiz yürekleri, kirlenmemiş masum duyguları, analığı, bacılığı, hatunluğu, kardeşliği, birlik beraberliği, isyanı, Hakk'ı hukuku... Ruhuma beynime, kazıdım.. kazıdım. Depremler oluyor beynimde. Ama unutur muyum ? Asla !
Merdim, Yiğidim, Aslanım, Şahinim İnce Memed'im...
" Bitti demedi, hoşça kal demedi, elveda demedi.. Allah'a emanet ol hiç demedi, helallik bile istemedi. Gitti sadece gitti..."
İnce Memed'e
Hürü Ana'ya
Döne Bacı'ya
Iraz Ana'ya
Yağız At'a
Anacık Sultan'a
Hatçe'ye
Seyran'a
Koca Osman' a
Topal Ali'ye
Ferhat Hoca'ya
Çocuk Memed'e
Toroslara
Çukurova'ya
Ve ve en çok sana en çok sana selâm olsun Yaşar Kemal...
Yazardan okuduğum ilk roman. Daha önce öykü kitabını, yazarın kalemini tanımak amaçlı okumuştum. O zaman da doğru bir seçim yaptığımı düşünmüştüm şimdi de. Artık rahatlıkla yazarın her kitabını alabilirim.
Gelelim Kış Bahçesi'ne.
Kitapta iki farklı kurgu var. Yazamayan yazarımız Aziz ile hayatının sonuna doğru hayatını sorgulayan Harun'un
