584 syf.
10/10 puan verdi
Her Türk gencinin kesinlikle okuması gerektiği, okurken zaman zaman kıvançla dolarken, zaman zaman üzüldüğü gerçek bir tarih kitabıdır. Kitabın genelinde kokan Türkçülük; bana o güzel günlerdeki insanların mertliğini, dürüstlüğünü, gözüpekliğini, inandığı şey için ölüme gözünü kırpmadan gidişi, gerçek sevdayı, dosta inanmayı, düşmana direnmeyi-boyun eğmemeyi, her yaptığı işi Ülküsü için vatani için yapışı beni bu milletin bir Türk evladı olmaktan tekrar gurur duydurdu. Fakat aynı zamanda bu gerçekleri okuduktan sonra günümüzdeki yalancı, aşağılık, beş para etmez, hiç bir amacı-gayesi olmayan insanlarla yaşadığımızı tekrar bana hatırlattı yalnızlığımın sebebini tekrar görmesi sağladı. O mert günlerde; Gök Börü gibi gözümün görmediği için Tanrıya son bir savaş için gözlerimi açmasını yakarmayı, Kür Şad gibi Gök Türk sancağını yeniden dalgalandırmak için onca güçlüğe rağmen ayakta dimdik durmayı-yılmamayı, Kırk atlıyla koca çin sarayına saldırabilecek gözüpekliği, ölümü hiçe sayışı, Urungu ve Ay Hanım gibi hayatta göremeyeceğimiz kadar birbirlerini sevdikleri halde beklemeleri, andak ölümle kavuşmaları, bana yine keşke o günlerde yaşasaydım, onlardan birisi olabilseydim diye düşündürttü. Böyle mert böyle yiğit bir milletim, geçmişim, atalarım olduğu için gurur duyuyorum. Tanrı bizi, yani gerçek Türkleri böyle mert insanlarla yoldaş etsin. Tanrı Türkü Korusun!
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!
Hüseyin Nihal Atsız
Aşıkların Ölüm Uçurumu
50 yıla yakın sert bir yaşayıştan, görülmedik çilelerden sonra; sevdiği, Tanrılar kadar güzel Ay Hanım'ın ancak ölüsüne kavuşan Urungu; kahraman ve ölümsüz Kür Şad'ın oğlu, kucağında sevgilisi olduğu halde batıya doğru mesafeleri aşıyordu...
Urungu bir defa daha Ay Hanım'ın yüzüne baktı ve bu sefer gözleri orada takılı kaldı. Bu ilâhi yüze bakan gözler yaşlıydı. Yaşlı gözlerini göğe kaldırarak Tanrı ile konuşurmuş gibi:
-Bozkurtlar dirilirken Ay Hanım da yaşasaydı ne olurdu! diye fısıldadı.
Sonra görülmedik bir şeye takılan gözlerin mânâlı ışıltısı ile ileriye bakarak atını mahmuzladı. At son bir atılışla fırlarken Ay Hanım'ı deminklerden daha sıkıca kendine doğru çekti. Dudaklarını hiçbir zamanın görmediği, hiçbir çağın göremeyeceği o ilahi yüze değdirerek öptü ve hala sıcak olan o mehtap kadar, güneş kadar güzel olan o yüzden ayırmadan, bir an içinde bütün mazisini yıldırım hızıyla hatırlayıp "Hoşça kal Ötüken" diye düşündükten sonra kendini boşluğa bıraktı...
Sayfa 619 - Urungu ve Ay Hanım
Ay Hanim, Baz Kağan'ın kızı olmasaydı da kendi karısı olsaydı ne iyi olurdu. Urungu'nun gönlünde yirmi yıl önce ölen karısına karşı duyduğu şeylerle Ay Hanım'a karşı olan duyguları karışıyor, birleşiyor ve hayalinde bir tek kadın kalıyordu. Bu kadın yirmi yıl önceden bugüne uzanıyor, Urungu'nun kutsuz geçen dirliğini, karanlık bir yola benzeyen ömrünü aydınlatan bir güneş oluyordu. Tıpkı ilk yaz aylarında bozkırı ışıtan tatlı güneş gibi bir şey...
Ay Hanim, Baz Kağan'ın kızı olmasaydı da kendi karısı olsaydı ne iyi olurdu. Urungu'nun gönlünde yirmi yıl önce ölen karısına karşı duyduğu şeylerle Ay Hanım'a karşı olan duyguları karışıyor, birleşiyor ve hayalinde bir tek kadın kalıyordu. Bu kadın yirmi yıl önceden bugüne uzanıyor, Urungu'nun kutsuz geçen dirliğini, karanlık bir yola benzeyen ömrünü aydınlatan bir güneş oluyordu. Tıpkı ilk yaz aylarında bozkırı ışıtan tatlı güneş gibi bir şey...
"Daha ne otağ, ne de Ay Hanım görünmediği halde Dokuz Oğuzlar’ın direnişindeki sertlikte ve gözü peklikten dolayı, savaşı Ay Hanım’ın idare ettiğini Urungu anlamıştı. O, ordusunu yalnız yiğitliği ve aklı ile yürütmüyor, güzelliği ile de heyecanlandırıyordu. Dokuz Oğuz çerilerinin göz kırpmadan ölüme öyle atılışları, ses çıkarmadan öyle bir düşüşleri ve inlemeden öyle bir ölüşleri vardı ki, bunun gizli mânâsını ancak Urungu anlıyabilirdi."
"Urungu bir defa daha Ay Hanım’ın yüzüne baktı ve bu sefer gözleri orada takılı kaldı. Bu ilâhî yüze bakan gözler yaşlıydı. Yaşlı gözlerini göğe kaldırarak Tanrı ile konuşuyormuş gibi:
– 'Bozkurtlar dirilirken Ay Hanım da yaşasaydı ne olurdu' diye fısıldadı."
Urungu, bağrında sevgilisi olduğu halde kendisini Ölüm Uçurumu'na firlatmış, hayatta kavuşamadığı Ay Hanım'a, zamanı ve mesafeleri aşarak ölümde, bir daha ayrılmamak üzere, kavuşmuştu.
Sayfa 588 - UranguKitabı okudu
"Ölüm Uçurumu her sene iki aşığı alır."
Urungu, bağrında sevgilisi olduğu halde kendisini Ölüm Uçurumu'na fırlatmış, hayatta kavuşamadığı Ay Hanım'a, zamanı ve mesafeleri aşarak ölümde, bir daha ayrılmamak üzere kavuşmuştu.
Sayfa 625 - Urungu ( Kür Şad'ın oğlu)Kitabı okudu
Ay Hanım yanı başında cansız yatan Yüzbaşı Örpen'i yüreğinden vurduğu gibi kendisini de aynı yerden vurabilirdi. Demek ki kendisine acımış da öldürmemişti.
Sevdiği kızın, kendisini reddeden kızın acıyarak canını bağışlaması, birden Urungu'ya çok ağır geldi ve sanki ok, yüreğini delmiş gibi orasının sızladığını hissetti.
Sayfa 398 - Ötüken Neşriyat A.Ş.Kitabı okudu
Urungu,bağrında sevgilisi olduğu halde kendisini Ölüm Uçurumu'na fırlatmış hayatta kavuşamadığı Ay Hanım'a,zamanı ve mesafeleri aşarak ölümde,bir daha ayrılmamak üzere,kavuşmuştu.
Sayfa 588Kitabı okudu