#okudumbitti #oblomov #ivanaleksandroviçgonçarov #türkiyeişbankasıkültüryayınları #hasanaliyücelklasikleri
Herkese merhabalar. Uzun süredir okumak istediğim ama kalınlığı sebebiyle gözümün hep korktuğu kitabı nihayet okuyup paylaşabildim.
Şimdiden keşke demeye başladım. Neden mi? "Keşke şimdiye kadar okusaymışım." dediğim için. Fakat, iyiki demekten de geri kalamıyorum. O neden mi? "Iyiki okumuşum." diyor olduğum için.
Eminim birçoğunuz bu güzel kitabı okudu ve diğer bir çoğunuz ise kalınlığı sebebiyle okumaya üşeniyor Kesinlikle üşenmeyin ve okuyun.
Oblomov, insanları ve onların gündelik duygularını birer dert olarak görmüş ve hepsinden uzakta hiçbir şey yapmadan uyuşuk bir şekilde günlerini değerlendirmeye başlamıştır. Yine aynı şekilde hayatını da aynı durağanlık ile tamamlamıştır. Taa ki, Olga ile tanışıncaya kadar! Aşk, yine yapacağını yaptı ve çekti gitti.
Oblomov, birçoğumuzun zaman zaman sahip olduğu ve farkında olmadığı hastalığa sahipti: Oblomovluk.
Kitabı okuduktan sonra eminim ki sizler de kendinizi hep "Ya şimdi ya da hiçbir zaman." diyerek bir şeyleri yapmak için güdüleyeceksiniz.
