Uğur
Sen herkesi kendin gibi tanırsın,
Her cana dokunan yar mi sanırsın?
Ne silleler yedim, ah! uslanmadim
Dunyaya dost deyip hic yaslanmadim.
Ugur UKUT
elde edemediklerimi borçlandım, ödemesi çok güç oldu. yine de uslanmadım.
Sayfa 109Kitabı okudu
"Ve bütün mutlulukları "habersiz olmak" olanlar..."
"Evet, doğdum, büyüdüm, haykırdım; sesimin uzaklara ulaştığını gördüm; sesim sert kayaları bile etkiledi; öylesine etkiledi ki, onlar o sesleri geri çevirmeyi uygun buldular. Ağladım, güldüm, gözyaşlarıyla çok tren camı ıslattım; çok mektup yazdım ve yaktım; çok kez dolaştım yapay bir kentin caddelerinde birini arayarak. Yıllarca arayarak. Ve kimsenin inanamayacağı kadar arayarak. Parklardan, bulvarlardan geçtim. Her gün aynı yerlerden geçer diye geçtim. Yıllarca geçtim. Çok kişiye benzettim. Binlerce kere benzettim. Sonra binlerce kez yanıldığımı anladım ve yine uslanmadım."
“Bense şeyim gibi doğru dikine gitmekten usanmadım, uslanmadım henüz!”
Sayfa 158
İpten henüz döndüm ama
çok şükür uslanmadım!
Sayfa 144Kitabı okudu
Yıllarca arayarak. Ve kimsenin inanamayacağı kadar arayarak. Parklardan, bulvarlardan geçtim. Her gün aynı yerlerden geçer diye geçtim. Yıllarca geçtim. Çok kişiye benzettim. Binlerce kere benzettim. Sonra binlerce kez yanıldığımı anladım ve yine uslanmadım.
Aramayan var mı ki?
Ağladım, güldüm, gözyaşlarımla çok tren camı ıslattım; çok mektup yazdım ve yaktım; çok kez dolaştım yapay bir kentin caddelerinde birini arayarak. Yıllarca arayarak. Ve kimsenin inanamayacağı kadar arayarak. Parklardan, bulvarlardan geçtim. Çok kişiye benzettim. Binlerce kere benzettim. Sonra binlerce kez yanıldığımı anladım ve yine uslanmadım.
Sayfa 14Kitabı okudu
(...) Ağladım, güldüm, gözyaşlarıyla çok tren camı ıslattım; çok mektup yazdım ve yaktım; çok kez dolaştım yapay bir kentin caddelerinde birini arayarak. Yıllarca arayarak. Ve kimsenin inanamayacağı kadar arayarak. Parklardan, bulvarlardan geçtim. Her gün aynı yerlerden geçer diye geçtim. Yıllarca geçtim. Çok kişiye benzettim. Binlerce kere benzettim. Sonra binlerce kez yanıldığımı anladım ve yine uslanmadım. Ve yine benzetmeye devam ettim başka günlerde. Günde gezdiğim sarf ettiğim km.lere kimseler inanmaz. Kendimi hiç tükenmeyecekmişcesine harcadım. Yıllarca sanki bir intihar kılıcının ucunda yaşadım. Gülmeyi unuttum. Daha doğrusu, ağlanacak yerlerde güldüm. Gülünecek yerlerde gülemedim. Hep benden bir şey sarfedildi. Hiç bitmeyecek sandığım bir şey. Ve seçmedim. Ve seçilmedim. (...)
Ben olamıyorum sen ol!
Hayat ve kader insanı ne kadar zorlasa da, yürüdüğü yoldan çıkartmaya çalışsa da, önüne caydırıcı seçimler sunsa da; bir hayatta, bir beden de, bir yürekte bir tane isim olmalı.. Belki de sınanıyoruz, karşımıza sürekli başka başka kişiler çıkıyor, o kişiler hayatımızın bir tarafında yer almak istiyor ve belki de bunun için her şeyini ortaya