Kadim geleneğimizin bugün unuttuğumuz çok önemli bir öğretisi vardı hâlbuki. Surete değil, sirete bakmak .
Nenelerimiz, dedelerimiz güzellik geçicidir evladım, insanın ahlakı iyi olsun, demezler miydi hep? Güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmasa, diyen Âşık Veysel, koca bir geleneği iki mısrada anlatmamış mıydı hepimize? Bugün bütün insalığa korkunç diyebileceğimiz bir güzellik algısı dayatılıyor. Bir fabrikadan çıkmışçasına ağza, göze sahip olmazsak kendimizi çirkin addediyor, bundan sebep derin bir üzüntüyle saklıyoruz yüzlerimizi. Leyyin lisanı, hoşgörüyü, anlayışı, sabrı, merhameti ve en önemlisi entelektüel donanımı çoktan unuttuk. Güzelsek varız, var olmak için güzel olmalıyız.
Hâlbuki günümüzde bile devam eden ve insanlara sınıf farkı hissi yaşatan ten rengi ayrımcılığına en çok karşı çıkan da bizlerdik.
Hâlbuki Hz. Peygamber’in (Sallallahu aleyhi ve sellem) Veda Hutbesi’ndeki “Arap’ın Arap olmayana, Arap olmayanın Arap’a, beyazın siyaha, siyahın da beyaza hiçbir üstünlüğü yoktur. Allah katında üstünlük ancak takva iledir .” buyruğu en büyük sığınağımız, dilimize pelesenk olan en önemli sözdü.
Sayfa 60Kitabı okudu
Peygamberimiz Vedâ Hutbesinde şöyle buyurdular "Ey insanlar kardeş olun. Ne Arabın, Arab olmayana. Ne da Arap olmayanın, Arap olana bir üstünlüğü yoktur. Dikkat edin, üstünlük ancak takva iledir."
Üstünlük ancak takva iledir ve muttakiler birbirlerini harcayarak zengin olmaya çalışmazlar
Sayfa 102Kitabı okudu
