Üç tane yaşım olduğuna karar verdim: 6, 18,75
Bunlar hiç yaş almıyor. Hiç de susmuyorlar. Durmadan bunların çekişmesi, mızmızlığı ve dırdırıyla idame ettiriyorum hayatımı.
6 yaşındaki, çocukluğuna saplanmış. Barış apt. yaşıyor.Asosyal diye anaokuluna gönderiliyor. Çok da utangaç, içli bir çocuk. Arada yaptığı şımarıklıkları biri görüp bir şey dese hayat boyu gülmeyecek. Hep büyüklerini memnun etme derdinde.
18 yaşındaki tam bir ters pencere. Her şeye diğer pencerelerden bakıp herkesin hakkını teslim etmeye çalışmaktan pencereleri açık bırakmış, cereyanda kalmış. Kafa o yüzden üşütük. Duygularını çok yüksek yaşıyor. Her şeye öfkeli olmakla sevmek arasında gelgitleri var. Sert müzikler dinleyip geceleri yazarak kendini telkin ediyor. Çokbilmiş olduğu için sadece bilgi içeren sohbetlerden keyif alıyor gerisi laf kalabalığı geliyor.
75 yaşındaki sevgiyi anlamış bir teyze. Seviyor, seviliyor. Biraz bağnaz. İnsanlıkla ilgili türlü nutukları var. Çiçekler artık elinde ölmüyor kedilerden de korkmuyor. Neyse ki Sözcü okumuyor. Müstakil bir evde yaşıyor. Arkadaşlarıyla sohbetli oyun masalarının tadını çıkarıyor.
Bu üçü de toplamda yarım akıllı. 24 yaşındaki bana da diğer yarısı kalmış bu aklın