Yıllar önce haberlerde izlemiştim yıllarca unutamadığım trafik kazasını . Ön koltukta, sıkışan ve kopmak üzere olan bacağından kan fışkıran anne. Muhtemel bacağını kaybedecek. Arkada bebek koltuğunda ağlayan yavrusu için ‘’ Oğlumu verin bana, emzirmem gerek, çok korktu’’ diye feryat eden bir anne.. O zaman ben bu sahneyi hiç ama hiç
Benim için kitap okumak..
"Mavi bir renkten daha fazla bence, sonu olmayan bir gökyüzü, umut dolu bir deniz..."
Cemal Süreya
Okuma hedefimi tamamladım.. 6 bin sayfa okumak ütopik dursa da her gün kitap okuyamamış olsamda mutluyum.. Teşekkür ederim 
1000Kitap Vesile oldun.. Teşekkür ederim, değerli okur arkadaşlarım.. kitap okuma tutkunuz hiç azalmasın, hep artsın.. 🙏
Hayatımın son 7 yılının özeti!
Oldum olası yapamazsın lafından haz etmem. Bir insana yapamazsın demeden önce yapmak istiyor musun? Diye sormak gerek. İsteyip de yapılamayan tek şeyler ütopik olanlardır. Hedeflere ulaşmak her daim mümkün. Yeter ki gerekli özveriyi göster.
Başardım!
Biri ya da birileri için değil istediğim ve emek verdiğim için.
İsimsiz Kadınlar
Yarın tam 1 yıl olacak büyük deprem için.
Evet,zaman sahiden çok hızlı geçiyor.
Ama o zamanlar 1 saniye bile 1 asra bedeldi.
Alışılmıyor, böyle bir şeye alışamayız.
Ülkemiz deprem bölgesi böyle şeyler olacak elbet.
Olacak ama an be an yaşayana sormak lazım,hissedene,gözlerine,yüreklerine korkudan endişeden,değil uyku yemek bile yiyemeyenlere sormak lazım...
Herkese sormak lazım aslında.Dolaylı yoldan bile ülkemizin her insanı etkilendi. Sevdiklerimizi kaybettik hâlâ daha dün gibi. Burnumuzun direği sızlıyor...
Hayat devam ediyor tabii gülüyoruz,eğleniyoruz vs ama nasıl devam ediyor sormak lazım. Bir şeyler yaşanıyor ve geçip gidiyor. Her zaman böyle olmuştur.
99 depremi gibi çok büyük bir deprem ama hayat devam etti acısı ile ve tatlısı ile.
Bu demek olmuyor ki insanlar unuttu,anlık bir üzüntü ile gerekeni yaptılar ve bitti. Çoğu insan hatta herkes hâlâ yaşıyor o anı ve anları... Sadece insanlar her şeye rağmen devam etmeyi(!)öğrendiler. Kimseyi sen niye paylaşım yapmadın, yardım etmedin vs gibi söylemler ile suçlamamak gerekiyor. Kimin ne yaptığını bilemeyiz. Çoğu kişi sosyal medyadan duyururken kimileri de sessiz sedasız halleder ve böyle hassas bir zamanda daha da gerilmeye ve sinirleri yıpratmaya mahâl vermemek gerekiyor.
Ülkemiz deprem bölgesi bir daha yaşamayalım demek ütopik bir şey olur.
Gelecek, teknoloji, galaksiler arası yolculuk her dönem farklı şekillerde yorumlanıyor.Az önce Detroit Become Human oyununu bitirdim. 2038 yılında geçen androidlerle insanların bir arada yaşadığı bir düzen anlatılmış. Oyun çıkalı 5 sene olduğu için günümüz teknolojisinin gideceği noktayı hayal etmek zor değil, çok ütopik gelmiyor. Vakıf romanında da Asimov gelecek zamanda geçen bir evren yaratmış . Asimov ,kitabı 1943 yılında yazdığı için onun geleceğe bakışının günümüz kurgularından çok farklı olduğunu görüyorum. Yaşadığı yıl kurgusunu sınırlandırmış ama o bugünkü teknolojiyi hayal edemese de onun kurguladığı uzay medeniyetleri ve galaksiler arası yolculuk anlayışı birçok bilimkurgu kitabı ve filminin atası olmuştur.
İLHAN İREM'e veda...
Çocukluğumun en kaliteli sanatçısı, ruh deviniminde sesinde huzur bulduğum yegane insan. Sen zamanın ötesinde bir sanatçı, ütopik , sıra dışı ve ezber bozan sözleriyle birleşen özgün müziğin, bu topraklarda evrensel boyut kazanmış çok nadir şeylerden biriydin..
Işıklar içinde uyu...
En sevdiğim eseri olan yalnızlık konçertosunu paylaşmak istedim.
youtube.com/watch?v=1aUBb4S...