Onu bana verseler, vermeseler ne yazar
Ben bir kadın sevdim ki, evim artık gül kokar
Bir vapur dumanıyla sanki gelecek gibi
Bir gün gelecek elbet,
ütopyalar güzeldir...
"Gerçek bir dünya vatandaşına benziyorsunuz' dedim hayranlıkla. ‘Ama aynı zamanda da yurtseverliği yerin dibine batırır gibisiniz.'
'Taş devrinden kalma bir yadigar,' dedi Coglan tatlılıkla. 'Hepimiz kardeşiz - Çinliler, İngilizler, Zulular, Patagonyalılar ve Kaw Irmaği’nın menderesinde yaşayan halk. Bir gün, insanoğlunun şehrine, eyaletine, mahallesi ya da ülkesine duyduğu bu kof, anlamsız gurur ortadan kalkacak ve bizler hepimiz dünyanın birer vatandaşı olacağız; olmamız gerektiği gibi.'
- O. Henry'den bir öykü kesiti : Dünya Vatandaşı -
Onu bana verseler vermeseler ne yazar
Onu bana verseler vermeseler ne yazar
Ben bir kadın sevdim ki evim artık gül kokar
Ben bir adam sevdim ki evim artık gül kokar