Üstümde kar
Kalbim de yâr var
Ne rüzgar beni yere serer
Ne de soğuk hava
Dimdik ayaktayım
Yâr karşımda
Dur bir göreyim seni
Sabahın seherinde
Uyan gözlerim uyan
Kalbim de yâr var
Kapanır mı bu gözler
Gözlerim seni arar
Gecenin içinde bir yıldız var
Kalbim parlıyor sabaha kadar...
Karl Marx mektuplarında damadına şöyle seslenir: "Sen çalışmayı sevmezsin ama kızıma iyi bak. "Sadece kapitalist düzeni değil bu düzene uyan ve gün geçtikçe onun daha da kölesi haline gelen proleterya sınıfının kendini nasıl burjuva sınıfına oyuncak ettiğini bütün çıplaklığıyla her tarafta da yerden yere vurarak anlatan bir kitaptır. İşçi sınıfı için var olan düzenin aslında onların daha çok çalışıp ülkelerinin kalkındırmaları adına değil de daha çok köleleşmeleri ve sömürge aracı haline gelmeleri için olduğunu gözler önüne sermiştir.
Sen bu dünyadaki her şeyin güzellik tanımına uyan şeysin. Sen öyle güzelsin ki ben küçük aynama geçip kendi yansımama her baktığımda o ayna cam kırıklarına dönsün istiyorum ki bende üstünde tepineyim.
"Uyan hadi, geldiler ! Bizim için!"
Uyanmadı.
Bana seslenen insanların içinde ben de ona, ilk ve ölümsüz aşkıma seslendim ama beni duymadı, gözlerini açmadı, gülümsemedi. Önce gözlerini kaybettim, sonra gülümsemesini, sonra ellerini, vücudunu, sonra nefesini ... Herkes bana bağırdı ,ben ona. Herkes beni kurtarmayı istedi, ben onu. Gözkapakları sonsuza kadar kapandı ve ben titreyen ellerimle onun nabzına uzandığımda ,parmaklarımda hiçbir canlılık hissetmedim.
Oğuz öldü.
Ve bu dünyanın en acı cümlesiydi.
Oğuz öldü.
Ve bu dünyanın en acı şeyiydi.
"Ben sınırsız fedakarlığa devam edeyim, hayatımın aşkı kıymetimi bilecek.
Arkada da dırın dırın tatsız bir tamburi ve Türk sanat müziği sesi.
Çok beklersin.
Uyan artık.
İyi değil akıllı olmadıkça, sömürü nesnesisin.
O da iyilik değil, onay arayışın zaten."
Hatice Acar