“Barakada nefes alıp verişlerden başka ses yoktu, kimse düş görmüyordu, kimse hatıralarıyla konuşmuyordu; her biri ifrada kaçmaksızın yaşıyordu hayatı, uyku sırasında sadece, insanı koruyan yüreği diriydi.”
Uyku barınsın gözlerinde, barış da gönlünde,
Uyku da ben olsam, barış da, ne tatlı bir dinlenme olur.
"Kim bilir hangi uyku hangi düşü bekliyor"
Nazlan
Sitem et
Kırıl bana
Beni geç vakit
Tek başıma suya yolla
Bahçede yüzünü öteye çevir
Güle hayret ediyormuş gibi yap
Gülümseyerek konuş da başkalarıyla
Somurt avluda sadece ikimiz kalınca
Kızıp en sevecen adımlarla üst kata çık
En sevdiğim çiçeğin saksısı kaysın elinden
Derinleşsin ben içerledikçe ruhumdaki sakarlık
Uyku bulunmaz kaygının barındığı yerde.
O gece, türlü hülyalarla döşeğinde alaca (karışık) bir uyku geçirdi.
Sayfa 119
Durgunluk ve gevşeklik kaygısız gönüllere özgüdür. Her kalb, uyku ile dinlenemez. Her
göz, geceleri kapanmaz.
Sayfa 22Kitabı okudu
