YALNIZLIĞIN YARATTIĞI İNSAN
Pardösüsünün kürklü yakasını kaldırınca üşüdü mü diye baktım. Aslında soluk esmer yüzü balmumu gibi sararmıştı.
– Üşüdün, dedim.
Kaşını kaldırdı. Yanağındaki çıban yerinde kan yoktu. Durdum. Yüzünü avuçlarıma alıp ovaladım.
– Neden böyle oldun, dedim.
Güldü. Karanlığa doğru tükürdü. Başını iki tarafa şiddetle
Bir kadın gördüm.Ulu bir dağın tepesinde,ıssız,sessiz duruyordu.Yüzünü yağmura vermişti.Yağmur muydu,ırmakların,gözelerin suyu muydu,kan mıydı,gözyaşı mıydı yağan,bilemedim.
Bir oğlancık gördüm:Kanlı bir denizin kıyısında kumlara uzanmış yatıyordu.Dalgalar usul usul yıkıyordu ayacıklarını.Tekmil hareketsizdi,sessizdi,laldi.Ölü müydü uykuda