131 syf.
8/10 puan verdi
Bu dünyanın karanlıklarında binlerce ahlâksızlık gizlidir
Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanan ilk Japon 
Yasunari Kawabata , Osaka'da doğdu ve iki yaşında yetim kaldığından büyükbaba ve büyükannesi yanında yaşadı. Teyzesi tarafından büyütülen bir kız kardeşi vardı. Kavabata'nın büyükannesi, o yedi yaşındayken öldü ve büyükbabası da, o on beş yaşındayken hayata gözlerini yumdu. Ebeveynlerinin ölümünden
Çok garip bir kurguydu. Okurken aklıma 
Benim Hüzünlü Orospularım kitabı geldi. Fakat o kitaptan daha iyi olduğunu söyleyebilirim.
Hikayemiz altmış yedi yaşındaki yaşlı Egushi'nin uyuyan kızların evine gitmesiyle başlıyor. Kızların uyutulma nedeni her iki tarafında fazla utanç duymamasını sağlamak.. en azından ben öyle düşündüm, anladım. Ana karakterimiz tiksinerek buraya gelse de, buradaki atmosferin, geçirdiği onca yılın hesabının yapıldığı bir yer olduğunu düşünüyor kendince. Kızlara hiçbir şekilde karışmıyor. Onları uykuda seviyor, uykuda sevilen kızlar her gittiğinde değişiyor. Yaşlı Egushi'nin hesaplaşma saati gelip geçiyor. Bir iç dökme gibi gidip gelmeyi alışkanlık haline getiriyor. Onlara verilen ilaçtan istiyor, tabi nafile. Fakat daha hafifi ona veriliyor isteğine göre. Yaşlı Egushi, benliğiyle uzun sohbetlere dalıyor. Kimi zaman şeytanı da katılıyor buna. Kitabın sonlarına doğru Oidipus kompleksini de görüyoruz. Anlatımını çok beğendim. Hayata, ölüme, cinselliğe ve topluma dair bir kurgu. Kadınlar.. onlar ise kimi yerde muamma, kimi yerde bir obje, kimi yerde ise bu dünyadan olmayacak kadar güzel yaratıklar. Başta da belirttiğim gibi fazlasıyla garipti.
