Ben büyük rüzgârları severim; büyük olsun Aşkım da, özlemim de hepsi, her şey ve mahzun.İnsan bir yanınca Kerem misali yanmalı,Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı
Sen benimdin: rüyanın görkemleriyle doldum;
Ben uykuda sultandım, uyanınca hiç oldum.
William Shakespeare
“İ.Gazali: ...Selef’in yolundan gidip çok yumuşak yatakta uyumamak; uyku bastırıncaya kadar yatmamak, uyumak için kendini zorlamamak; uyku bastırınca da ibadet etmek için bile olsa uyanık durmamak; sağ yanı üzerine kıbleye dönerek uyumak;uykudan önce dua ve uygun âyetler okumak
>uykuyu bir tür ölüm, uyanmayı da yeniden diriliş bilerek âhireti düşünmek; uyanınca dua okumak, uyumadan önce Allah’ı zikrettiği gibi uyanınca da O’nu anarak güne başlamak.
(İhya, I, 343-345)
İslam Ansiklopedisi / Uyku
Seni çok özledim sarılması" sözsüz, uzun, görünmez bir şiirin belirdiği andır.
Ki o an'da eline bir zarf tutuşturulmuştur. Düşsel bir ışıltıyla mühürlenmiş bir zarf..
Açılmak için zamanını bekleyen..
Gerçek bir karenin içinde dönüp durması unutturur o zarfı..
Sonra mesafeler, zaman..
Belki çok uzun yıllar geçer..
Ansızın belirir, "beni aç" diyen o ses..
İçinde boş bir kağıt vardır. Ama klişeleşmiş, aynı ağızdan onlarca kişiye dağılmış çok güçlü gibi görünen/kurulan cümlelerden daha fazlası vardır o boş gibi görünen sayfada..
Hissettiklerin, hissettirdiklerinin tanımsız, tılsımıyla farklı bir boyuttaki bahçeye açılır o mektup..
"Seni çok özledim sarılması"'ndan elimizde kalan ganimettir, uykudan uyanınca ve artık görüntüler uzaklaşınca açılmayı bekleyen o zarf..
Açılınca tükenmeyen, başka bir zamanda yeniden seslenen, her seferinde o sesi ilk kez duyuyormuş gibi hissettiğimiz ve kapalı zarfın tılsımlı mührünü açarken, içinde neyin olduğunu hep
merak ettiğimiz..
An'lar bugünü dün, dünü yarın yapan yolculuğun uzun soluklu durağıdır..
Tam o noktada durduğumuzda içimizdeki adımlar yeniden başlar..
.
Özlem Özkaya
yirmisekizağustosikibinyirmibir
Thus have I had thee as a dream doth flatter,
In sleep a king, but waking no such matter.
Sen benimdin: rüyanın görkemleriyle doldum.
Ben, uykuda kraldım, uyanınca hiç oldum.
shakespeare
[sonnets, LXXXVII]
William Shakespeare
Hoşça kal! Değerin çok yüksek, tutamam seni,
Biliyorum kendine ne paha biçtiğini;
Özgürlüğe kavuştun alıp değer belgeni,
İptal ettik sendeki hakkımın senedini
Nasıl tutarım seni, sağlamadan iznini,
Neyim var hak edecek senin zenginliğini,
Bu eşsiz armağana kim layık görür beni?
Bana verilmiş berat, donup buldu vereni.
Sen vermiştin kendini, bilmeden değerini
Ya da bana vermekle hata işlediğini,
Bir yanlış anlamanın sonucu hediyeni;
Ama, o yine buldu hatayı düzelteni
Sen benimdin: rüyanın görkemleriyle doldum.
Ben uykuda sultandım, uyanınca hiç oldum