Ne bileyim, hangi açıdan bakarsam bakayım, bir insan olarak, insan denen yaratığın bu denli gamsız oluşunu bir türlü hazmedemezdim. Böyle gamsız olmakla sadece insanlara değil, aynı zamanda hayvanlara ve bitkilere de ihanet ediliyormuş gibi gelirdi bana. Hatta, var olan her
şeye apaçık hakaret ediliyormuş gibi gelirdi.
Neye , niye inanıyoruz
İşte ben o gün uçurumun başında dururken, merak ettiğim için, bu hikâyelerden hangisine inandığını sordum bizim ihtiyara. O da bana yüzünü buruşturarak, hiçbirine inanmadığını söyledi. Içlerinden sadece birini duymuş olsaydım belki ona inanabilirdim, dedi sonra da.Hatta ezberlediği bir şeyi tekrarlıyormuş gibi birdenbire, insan birkaç hikayeyi bir arada görünce ister istemez kafasında bu hikâyelerden oluşan başka bir hikâye yaratıyor, diye mırıldandı
Sayfa 178Kitabı okudu
Uykuların Doğusu'nu yazmaya başlarken ilk sayfaya Emil Michel Cioran'ın "Nasıl bir uçurum kusursuzluğuna ulaşmışım ki düşecek yerim bile kalmamış," cümlesini koymuştum. Ne var ki, zaman geçtikçe romanın ruhu tamamen değişti ve ilk sayfadaki bu cümle bulunduğu yerde sanki oraya yapıştırılmışçasına bir tuhaf durmaya başladı. Daha sonra, kapağın dışına taşarak yazarın adını da içine alan beklenmedik bir mimarî oluştu romanda. Metin işte böyle kapağın dışına taşınca, tabii, Cioran'ın o güzelim cümlesi de ilk sayfadan silindi gitti.
Sayfa 151Kitabı okudu
Yüzüme değil, aramızdaki onca uzaklığa rağmen, tuhaf bir şekilde, içimin derinliklerine doğru baktı...
Adına dünya dediğimiz şey de, tıpkı sandık köşelerinde unutulan eski fotoğraflara benzemiş. Hani şu ancak elimize geçince baktığımız, ancak bakınca hatırladığımız, zamanımıza uzak zamanlar katan sararmış fotoğraflara...
Başlarken Yalnızsın, Bitirdiğinde Daha da YalnızHasan Ali Toptaş · Everest Yayınevi · 2017440 okunma