Ölen suçlu çıkar zaten hep. Ölenin sesi yoktur. Ölmeyeceksin, öldün mü yandın.
Sayfa 112Kitabı okudu
Ölen ölüyor, kalan gene bir eksiği yokmuş gibi yaşıyor.
Sayfa 107Kitabı okudu
Daha bir yıl önce nasıl mutluydu. İnsanın o kadar mutlu bir dönemden sonra bu denli acılı, bu denli mutsuzluklarla dolu bir döneme girmesi inanılmaz bir olay, bir karabasan gibi geliyordu ona şimdi.
Sayfa 92Kitabı okudu
Unutmak insanın en önemli yeteneklerinden biri, diye düşünüyorum bazen.
Sayfa 76Kitabı okudu
Ne zaman bitecek bu acılar?
Bir gün bitecek besbelli. Sonsuza kadar sürmeyecek. Rüzgar günlerce esse bile kesilmiyor mu sonunda? Yağmurlar günlerce yağsa dinmiyor mu?
Sayfa 75Kitabı okudu
O sevdiğim birisiydi, tanıdığımı sandığım.
Sayfa 11Kitabı okudu
Unutmak önemsememeyi becermektir benim için.
Sayfa 10Kitabı okudu
"Konuşmaktan kaçınıyoruz. Aramızda söylenmeden bilinen sözcüklerle kurulmuş bir köprü var ve konuşursak belki dağılırız."
Evet, neden bir hamamböceği gibi yaşayıp insan kılığında dolaşıyoruz ortalarda?
Şimdi artık çıksam, Konya yolunda biraz yürüsem. Kamyonlar, minibüsler geçse yanımdan. Yaklaşan ilkyazın gülüşünü yakalasam ağaçlarda. Başım dönse ot kokularından. Durup bir türküye dolansam...
Hüznümü umursamazlığa çevirebilir miyim?
Sayfa 26Kitabı okudu
Doğanın şaşmaz uyumu içinde ben kocaman bir terslik olmalıyım. Sakat bir yanım var.
Belleğim uyuşmuyor bu gece. Her yerim uyuşuyor ve biriyle vedalaşırsın sonra bir taşıt kalkar, son bir kez bakarsın bir tren penceresinden. Bir otobüsün kocaman camının ardından orlon perdelerin yanında bir yüz. Sonra yavaşça uzaklaşır o yüz, bir köşeyi döner, yitirirsin. Ardından anılar gelir. Ben odaya girdiğim zaman o oradaydı dersin, ya da neredeyse çarpışacaktık. Kâğıdı bana uzatmıştı.
İşte böyle. Ben vedalaşıyormuşum gibi dünyayla bu gece. Anılar kesilmiyor.
Sayfa 164 - Kırmızı Kedi
İnsanın en kesin gerçeği yalnızlığıdır, dedi. Bir zamanlar ben de böyle düşünüyordum. Sonra sandım ki kalabalıkların arasına katılmak yener bu umarsızlığı. Sandım ki insanların birlikte acı çekip birlikte davranmaları kurtuluştur. Ama yanıldım. Acının ve mutluluğun ortağı olamıyor gerçek anlamda. İnsan bireyselliği içinde bir değer taşıyor.
Sayfa 139 - Kırmızı Kedi
Ben onun olmadığı yerde ıssızlıklarda kalıyorsam ve aramızda köpürerek akan o su, yatağında kuruyup kalıyorsa beklerim ben, diyordum…
Sayfa 123 - Kırmızı Kedi