"Okuduğum bütün romanlar sahici bir başlangıçla bitsin istedim."
Romanın bitiş cümlesiyle başlamak istedim ben de. Bitmemiş, bitememiş bir roman.. Ve 'belki de hiç bitmeyecek hayatlar' kapılarını aralıyor bu iki kapağın arasındaki 316 sayfada bize.Kitabı okurken inceleme metni oluşturmak gibi bir düşüncem yoktu; ancak karakterlere
"yalnızlık tüm seçkin zihinlerin yazgısıdır. zaman zaman bundan yakınacaklardır, ama her zaman kötünün iyisi diye bunu seçeceklerdir." der yaşam bilgeliği üzerine aforizmalar kitabında arthur schopenhauer. sahiden yazgı/kader midir yalnızlık? bizden, kendilerinden biri yaratmayı başarabilenlerin yönetiminde ve sisteminde yalnızlık yazgı mı tercih mi? belki de entelektüel kitabında "insan yalnız kalır, doğru; ama her zaman sürüye uyup mevcut duruma hoşgörü göstermekten iyidir yalnızlık" diyen edward said gibi tercihin zorunluluğa evrildiğini hissedebilmektir.
Fakat bomboş bir uzam içerisinde bir kez harekete geçirilmiş olan bu düşünceler başımın içinde sürekli dönüp duruyorlardı, hep yeniden dönüyorlardı ve bu durum uyuyana kadar sürüyordu.
Sayfa 41 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu