"Elbette uzaklara gitmek bazen aklımdam geçerdi, ama bunu hep bir çeşit tatil gibi düşünürdüm; Bilbo'nunkiler gibi, ya da daha da hoş, sonu hep huzurla biten bir dizi macera. Fakat bu bir sürgün; tehlikeden, tehlikeyi peşimsıra sürükleyecek yine tehlikeye doğru bir kaçış olacak. Ve eğer tüm bunları yapıp Shire'ı kurtaracaksam, sanırım tek başıma gitmem gerekecek. Ama kendimi çok küçük hissediyorum, kökünden sökülüp atılmış gibi ve... umutsuz. Düşman öyle güçlü ve korkunç ki.
Sayfa 86Kitabı okudu
''Yalnızsınız bu kentte.Ne olursa olsun,karınız da olsa,çocuğunuz da olsa yalnızsınız.Geceler,kışın çok karanlık oluyor ve çok koyu bir karanlık bastırıyor.Güneş çok uzaklara çekilmiş çünkü.''
Sayfa 29 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Şiirlere sığınmak
Dostlarım, sevgili okurlarım yeterince kötülük gördük, yeterince canımız yandı, şimdi bir an için de olsa o güzel günlere dönmek istiyorum. Malum ben bir ’68 kuşağı kızıyım, o güzel zamanlara…
O zamanlar biz güzeldik
“fena yakalandım/ telefondaki ses ‘Amelia Rodriges öldü’/ dediğinde uzun zamandır kuşandığım/ beni benden
Onlar ve kendisi arasında binlerce kitabın açtığı bir uçurum vardı. Kendini sürgün etmişti. Düşünce dünyasında öyle uzaklara gitmişti ki artık evine dönemeyeceği bir yere gelmişti. Öte yandan o da insandı ve yanında başka insanlar olmasına duyduğu derin açlık doyurulmadan kalmıştı.
Kendini çok yaşlı hissetti, öyle ki eski günlerinin aklı bir karış havadaki vurdumduymaz arkadaşlarından yüzlerce yıl yaşlı bir ihtiyardı sanki. Uzaklara gitmiş, geri dönemeyecek kadar çok yol almıştı. Bir zamanlar kendisinin mensup bulunduğu çete hayatı, artık nahoş geliyordu. Her şeyde hayal kırıklığına uğramıştı. Her şeye yabancılaşmıştı.
..Çok uzaklaşmıştı onlardan. Onunla bu gençler arasında, devasa bir uçurumun ağzı gibi açılmış binlerce kitap vardı. Kendini bu çocuklardan sürgün etmişti. Bilginin o engin dünyasında, artık evine dönemeyecek kadar ilerilere uzanmıştı. Öte yandan o da bir insandı, başkalarıyla beraber olmaktan hoşlanıyor ancak bu ihtiyacını tatmin edemiyordu. Kendine yeni bir ev bulamamıştı. Çetesi nasıl anlamıyorsa, ailesi nasıl anlamıyorsa, burjuvazi nasıl anlamıyorsa, baş tacı ettiği yanındaki şu kız da ne onu ne de kendisine verdiği büyük onuru anlıyordu.
Sayfa 424Kitabı okudu
" KORO
...
Ve sen Medea, yüreğinde bir ateşle,
Karadeniz'in ikiz kayaları arasından
kendine yol açarak baba evinden
uzaklara yolculuk ettin.
Şimdi, yaban ellerde tek başınasın.
Evliliğin perişan, yatağın erkeksiz
ve utanç içinde sürgün ediliyorsun ülkenden.
Yeminlere kalmadı sadakat,
havaya uçup yok oldu
ar duygusu Büyük Yunanistan'da.
Bahtı kara kadın, bir limana sığınırcasına
gidebileceğin bir baba evin yok
ve aşkta senden üstün bir kraliçe
hüküm sürüyor yuvanda."
Sayfa 17 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Hoşgeldin Bahar!
Insanlar dünyanın küçücük bir kısmında yaşıyor ve yüzbinlerce yıldır onu çirkinleştirmek için ellerinden geleni yapıyorlar. Hiçbir şey büyümesin diye yeri deliyor, yeşillikleri tek tek yok ediyor, havayı duman ve gazla dolduruyorlar. Ağaçları kesiyor ve her bir canlıyı uzaklara sürgün ediyorlar.
Fakat bahar, şehirde bile bahar.
Güneş parlayıp içimizi ısıtmaya devam ediyor, yeşillikler sadece caddelerin küçük şeritlerinde değil, kaldırım taşlarının arasından yeniden fışkırıyor. Huş ağaçları, kavaklar ve vişne ağaçları hâlâ güzelim yapraklarını ortaya çıkarıyor, limon ağaçları tomurcuk veriyor. Güvercinler, kargalar, serçeler neşe içinde yuvalarını bahara hazırlıyorlar ve gün ışığından mayışan sinekler gamsız gamsız vızıldıyorlar. Ağaçlar, kuşlar, böcekler ve çocuklar...
Hepsi mutlu. Fakat yetişkinler, birbirlerini aldatmaya devam ediyorlar. Hem kendilerine hem diğerlerine adeta işkence çektiriyorlar. Onlar bu bahar sabahını, Tanrı'nın tüm canlıların mutlu olması için yarattığı; kalbimizi huzura, sevgiye iten bu dünyayı güzel ve önemli bulmuyorlar. Onlar sadece başkaları üzerinde güç kullanabilecekleri araçlara önem veriyorlar.
Sayfa 13Kitabı okudu
İnsanlar dünyanın küçücük bir kısmında yaşıyor ve yüzbinlerce yıldır onu çirkinleştirmek için ellerinden geleni yapıyorlar. Hiçbir şey büyüyemesin diye yeri deliyor, yeşillikleri tek tek yok ediyor, havayı duman ve gazla dolduruyorlar. Ağaçları kesiyor ve her bir canlıyı uzaklara sürgün ediyorlar. Fakat bahar, şehirde bile bahar. Güneş parlayıp içimizi ısıtmaya devam ediyor, yeşillikler sadece caddelerin küçük şeritlerinden değil, kaldırım taşlarının arasından yeniden fışkırıyor.