Kitaba hastanede başladım. Hasta anneciğime refakat ediyorum, hastanede geçen günler cidden asra bedel. Buradan yola çıkınca çok manidar bir eser oldu benim için Gün Olur Asra Bedel.
Demiryollarını, eski trenleri, istasyonları seven; bir trenin istasyondan öylece gidip gelişine bile yığınla anlam yükleyen biri olduğumdan kitabın neredeyse her bölümünün giriş cümleleri olarak gördüğümüz:
"Bu yerlerde, meridyenlerin Greenwich'ten başlayarak sayılması gibi, bütün uzaklıklar demiryoluna göre hesaplanırdı...
Trenler ise doğudan batıya, batıdan doğuya gider-gelirlerdi..." satırlarıyla kitaba aşinalığım başladı, kendimi hikayenin bir parçası olarak buldum. En yakınlarından, can dostlarından birini kaybeden Boranlı Yedigey'in dostunun cenaze töreni organizasyonu sırasında hayatının bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçişini okuyoruz bu eserde, bir günde bir asrın öyküsünü... Sadece Yedigey'in değil, onun hayatından geçenlerin, o topraklarda yaşamış kişilerin de öykülerine tanıklık ediyoruz. Bir yandan da okuyucuyu fantastik bir bölüm daha karşılıyor aynı hikaye örgüsü içinde. İnsan yazarın ustalığına bir kere daha hayran oluyor.
Aytmatov'un çok eserini okudum ama bu cidden bir başkaydı. Çok güzeldi, çok akıcıydı, çok içtendi. Aşkı, umudu, çaresizliği, merhameti, vefayı, geleneği ve bilim kurguyu muazzam harmanlamış usta kalem. Muhakkak okuyunuz.
