En iyisi ne düş görmek ne görmemek
En iyisi hiç uyanmamak.
Sayfa 102 - CanKitabı okudu
Gülünçtür
Bütün aşk mektupları
Aşk mektubu olmazlardı
Gülünç olmasalard.
Sayfa 79 - CanKitabı okudu
Rahat bırak beni odamda tek başıma.
Aşağılık bir yer bu dünya.
Sayfa 76 - CanKitabı okudu
Ey sürekli kaçışlar, ayrılışlar ve esrikliği değişikliğin!
Sayfa 40 - CanKitabı okudu
Felsefem yok, duyularım var benim...
Sayfa 22 - CanKitabı okudu
Tutkum ve isteklerim yok benim.
Şair olmak bir tutku değil benim için.
Bu benim yalnız olma yolum.
Sayfa 20 - CanKitabı okudu
Düşünmek de tedirgin edicidir yağmurda yürümek gibi
Tutkum ve isteklerim yok benim.
Şair olmak bir tutku değil benim için.
Bu benim yalnız olma yolum.
İnanırım Dünya'ya, bir papatyaya inandığım gibi,
Çünkü görürüm onu ama düşünmem.
Çünkü düşünmek anlamamaktır...
Onu düşünmemiz için değil,
(Düşünmek iyi görememektir)
Biz ona bakalım ve onunla uyum içinde
Olalım diye yaratılmıştır dünya.
Felsefem yok, duyularım var benim...
Doğadan söz ediyorsam onu bildiğimden değil,
Sevdiğimdendir bu, onu sevmemin nedeni de
Sevenin neyi sevdiğini, niçin sevdiğini
Ve sevginin ne olduğunu asla bilmemesidir.
Sonu olmayan bir masumiyettir sevmek
Tek masumiyet de hiç düşünmemek
Yaşamak güzel !
İyi yolculuklar! İyi yolculuklar!
Yolun açık olsun, düşlerimin heyecanını
Ve acısını benimle paylaşma cömertliğini gösteren
Ve gidişini göreyim diye beni yeniden hayata
bağlayan geçici dostum.
İyi yolculuklar! İyi yolculuklar! Hayat böyle işte. . .
Bir Fransız gemisi gibi çok pis,
Sevimli bir deniz emekçisi havasında,
Yola çıkacağı şüphesiz dünkü gazetenin son
sayfasında ilan edilmiş.
Dokunuyor bana bu yoksul vapurun böyle doğal
ve kendi halinde gidişi.
Bilmem neden, titizlenen bir havası var, Görevini yerine getiren dürüst bir insan gibi.
Hangi geminin gelmekte olduğu hiç önemli değil.
O hala uzakta.
Ey benim çocukluğum, kırılmış oyuncağım ! Dönememek o geçmişe, o eve, o sevgiye,
Orada kalamamak hep çocuk, her zaman mutlu!
Oysa bütün bir geçmişti o, bir köşede kalmış
o sokak feneri.
Sesler geliyor kulağıma - suların şıpırtısı,
Nehrin rıhtımı yalayan dalgalarının yumuşak şıpırtısı. . .
Karşı kıyının önünden geçen yelkenler,
Japon mavisi uzak tepeler.
Almada'nın evleri,
Yumuşak ve çocukluktan kalma ne varsa
sabahın bu erken saatlerinde…
Şimdi dönecek olsam aynı pencerelere, onları
artık bulamam.
Uzak denizlerdeki bir geminin dumanı gibi
uçup gitti o günler...
Tejo nehri kıyısındaki evlerini hatırlarken
Ay doğuyor ufukta ve bir damla gözyaşı gibi Canlanıyor içimde mutlu çocukluğum.
Dalga dalga geri geliyor geçmişim ve o deniz çığlığı
Bir kokuya, bir sese, bir şarkının yankısına dönüşüyor