Sen kollarıma asla gelmemiş sevgili, sen yitirilmiş olan daha başından, senin hangi şarkılar gider hoşuna hiç öğrenemedim. Vaz geçtim ben seni gelecek anın kabaran dalgaları içinde tanımaya çabalamaktan. İçimdeki tüm uçsuz bucaksız imgeler -- çok uzaktaki derinliğine hissedilen peyzaj,
şehirler, kuleler, köprüler ve patikaların tahmin edimedik dönemeçleri
ve şu bir vakitler nabzı tanrıların hayatıyla
atan kudretli topraklar tümü, beni her zaman atlatan seni anlamlandırmak için içimden yükselirler.
Sen, sevgili, daima hasretle seyrettiğim bahçelersin sen. Bir kır evinde açık bir pencere --, ve sen daha yeni atmışsın adımını dışarı, dalgın düşünceli karşılamak için beni. Rast gele geçtiğim sokaklar, -
sen onlarda az önce yürümüş ve gözden kaybolmuşsun. Ve bazen, bir dükkanda, aynalar hala sersemlemiş
olurlardı senin orada bulunmuş olmandan,
irkilmiş geri verirlerdi benim çok ani hayalimi.Kim bilir? belki de aynı kuş yankılanıyordu içimizden ikimizin de
ayrı ayrı, dün akşam.
Rainer Maria Rilke