... +243
“Ama işte gözlere bakınca, ne uzaktan ne yakından asla yanılmazsınız! En önemli şey gözlerdir!!
Sayfa 7Kitabı okudu
Bugün niteliği birden değişiyor yaşamanın. Uzaklaşmak demek yaşamak. Bir şeylerden sürekli uzağa düşmek, araya anlaşılmaz engeller koymak demek. Güzellikleri, insanın içini dolduran derinlikleri alıp götüren bir şeyler var yaşamın içinde. Zor ya da kolay, unutulmuş bir sevdaymışçasına, aranmaya hak bırakmayan, bilincin silinmesi gibi, varlığı yadsıyan ve tüm karşı çıkışları yoksayan bir hiçlik. O hüznün müziği de hiç yazılmamış,
hiç seslendirilmemiş olsaydı keşke. Uzaktan uzaktan insanı kuşkular, tedirginlikler içinde bocalatan o müzikten söz ediyorum. Umutlanmak, güneş gibi parlak bir müziğin izdüşümüdür, düşünmüş müydün?
İçimde, hâlâ hiçbir şeyi anlamak istemeyen benle, her şeyi anlamak isteyen başka bir ben ve her şeyi uzaktan izleyen diğer ben arasında bitmek bilmeyen bir savaş var.
Sayfa 142Kitabı okudu
Yalnızlığa tutunma çabası içinde kadim bir kaleydi Orhan Hoca. Yıllar var ki çepeçevre kuşatmıştı Mihran'ın mutsuzluğunu, kimsesizliğini. Ne olursa olsun düşmesine izin vermez uzaktan da olsa koruyup kollardı onu.
Güven duygusunun canlı bir kanıtıydı sanki. Erken yaşta yitirilen bir babanın seneler sonra uzanan bir eli gibiydi. Oturup uzun
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu - Bir Kadının Hayatından 24 SaatStefan Zweig · Can Yayınları · 201739 okunma
Adem’dim ben ve uzaklık, yeryüzü cennetimdi benim
Ne gereği vardı ağaca doğru yürümenin?
Ne gereği vardı elimi meyvaya doğru uzatmanın?
Ne gereği vardı o akkor yıldıza yaklaşmanın?
