Öykü Otobüsü
Bir Detaylandırma (II)
Bir kadın sesiyle yerimden sıçradım. Önümde oturan kadın muavine bağırmış, sıcak su dökmüş birisi herhalde. Cehennemi tanımıyorsun daha. Yanıma baktım, ev cücesi gitmiş, muavin gömleği giymiş uzun saçlı, nefesi içki kokan birisi gelmiş. Bana baktı ve “İkinci bir hayata başlamak istesen nereyi tercih edersin?” diye sordu.
evde zeytin uzayda hayat var mı menekşelerin kokusunda seni aramak
mesela ölmemenin tersine yaşamak diyebilir miyiz? diyemeyiz, unut
Yerini yadırgayan bir iki begonya oldu senden sonra, halbuki güneş aynı güneş, su aynı su. Edip Cansever'e kalsa kokun kalmadı der belki odada. Elimden geleni yaptım ama tutunmadılar toprağa. Cecilia hala huysuz, pencere kenarında oturmak istemiyor artık.
Evin her odası sessiz. Sanki uzun zaman gösterimini beklediğimiz Hamlet Makinesi oyununda yer bulmuş gibiyiz -gerçi senden sonra kaç kez izledim bilmem- ama biliyorum ki o oyunda bir karakterdin sen de.
Geçen akşam eve gelirken arpacık soğanı aldım. Basit bir yemek oldu tavuk ve mantarla. Bence baharatların en naifi kimyon hala, birleştirip, anlam katmadığı yemek mi var? Varmış, sensiz oturdum sofraya.
Günün sonu: yer yatağı ve kitap yığını. Sana okurken sakallarımı örmen geliyor aklıma, yüzümü yastığa gömüyorum, rimel midir eyeliner midir bilmem, izin kalmış yastıkta. Evladını ilk kez kucağına alan bir baba gibi bakıyorum yastığa, uzayda hayat var mı bunu düşünüyorum.
Zaman geçiyor. Uzayıp kısalıyor ama durmuyor. Anlıyorum.
Sen bu eve hiç gelmedin, begonyalar oturup çay içmedi akşamüstü seninle, Cecilia arkandan koşmaya yeltenmedi mutfağa ve ben hiç kitap okumadan kaldım burada. Aklımın ömürlük oyunu bu bana.
Yeşil berger hala uymuyor perdelere. Gereğinin yapılmasını arz ederim.
Hayatın anlamı var mı yok mu, ne dersin?
Zamanın neresindeyiz İskender? Verdiğin adreslerde yoksun, mahallen uzayda mı?
