Ben su vârisiydim.
Hatalı olan.
İstenmeyen ve nefret edilendim.
Adını bile duymadığım bir savaşın kaybedeniydim.
Ve unutulan , tüm dünyada unutulandım.
Beni bu dünyaya bağlayan en büyük tutku gökyüzüydü. Kendimi yıldızların büyüsünden ve oradaki büyük gizemden hiçbir zaman alamamıştım. Bana kalırsa gerçek sihir gökyüzünün kendisiydi.
Dünyadaki en rahatsız edici sesi kendi içimizde taşırız. En ince sinirdir vicdan. Varlığı sana, yokluğu başkasına ağırdır.
Güçlüdür. İnatçıdır. Vicdanın seninle konuşmaya başladığında bütün sesler geride kalır. Sen ona kulak verene kadar susmaz, durmaz , içini kemirir. O ses , ayakkabının içindeki taş gibidir. Seni rahatsız etse de yok saydığın, durup çıkarmak için zaman kaybetmek istemediğin bir şeydir… Ta ki sonunda pes edip durman ve onu atman gerektiğini kabullenene kadar böyle devam eder…