Korkuyorum!
-Neden?
Beni çok üzeceksin!
O an bağırmak, sakın korkma demek istedim. Korkma, ben seni hiç üzmem... Diyemedim. Yaralarını görmüştüm çünkü. Belki de daha ilk günden yaralarımızla eşitlenmiştik birbirimize. Bizi birbirimize çeken benzer yaralar ağzımıza sıçacaktı. Herkes iyi bilir birbirlerinin en çok canını yakanlar birbirlerine denk insanlardır.
Sayfa 101Kitabı okudu
Leylim,
Mektubunla da başladın kırmağa beni. Vurmağa beni. Bi bakıma bu da gerekli. Biri gerek sana, provasız vurasın, kırasın diye. Beni seçtiğine iyi ettin. Katlanırım. Üzmem seni, yanıtlayıp çileden çıkarmam hiç değilse.
"Korkuyorum!"
"Neden?"
"Beni çok üzeceksin!"
O an bağırmak, sakın korkma demek istedim. Korkma, ben seni hiç üzmem... Diyemedim. Yaralarını görmüştüm çünkü. Belki de daha ilk günden yaralarımızla eşitlenmiştik birbirimize. Bizi birbirimize çeken benzer yaralar ağzımıza sıçacaktı. Herkes iyi bilir birbirlerinin en çok canını yakanlar birbirine denk insanlardır. Acıyla ve yarayla denkleştiğin birine nasıl yalan söylersin?
Sayfa 101Kitabı okudu
Dünyayı verseler üzmem bizimkileri; onları gerçekten seviyorum.
Sayfa 39Kitabı okudu
Ben üzmem insanları. İnsanlar hüzünlensin istemem. Zira hüzünlenen insan Allah’ı hatırlar..
Keşke kendime aşık olabilsem ya.. Bence iyi anlaşırız. Hem kendimi de üzmem. Üzerime de gelmem. Hep anlayış gösteririm kendime... Kızarım filan ama sonra uzatmam affederim. Beni en iyi ben anlarım Sinan. Hem bir moğol atasözü ne diyor. Poyraz'ın Poyraz'dan başka dostu yoktur.
