Korkuyorum!
-Neden?
Beni çok üzeceksin!
O an bağırmak, sakın korkma demek istedim. Korkma, ben seni hiç üzmem... Diyemedim. Yaralarını görmüştüm çünkü. Belki de daha ilk günden yaralarımızla eşitlenmiştik birbirimize. Bizi birbirimize çeken benzer yaralar ağzımıza sıçacaktı. Herkes iyi bilir birbirlerinin en çok canını yakanlar birbirlerine denk insanlardır.
Sayfa 101Kitabı okudu
Bir insanla tanışma amaçlı konuşmaya başlar başlamaz, daha orta bir şey yokken bile hemen; Ben seni hiç bırakmam! Ben seni hiç üzmem! Hiç pişman olmayacaksın! Söz veriyorum inan bana! kelimelerini kullanan bir insanın güvenilir ve samimi olabilme ihtimali %0 şu cümlelerde ki iticiliği, samimiyetsizliği ve sahteliği artık ne zaman birinden duysam çok net bir şekilde tüm kalbimle hissedebiliyorum. Maalesef çok can sıkıcı bir durum insanlar kendilerini olmadıkları biri gibi göstermek konusunda baya yetenekliler. Yapacak bir şey yok, demekki böyle böyle bu hayatta insanları tanıyarak; insanların sevgi ve samimiyet anlayışlarını öğrenerek ve iyi niyetinin altında ne gibi bir çıkarı olduğunu anlayıp böylece yolumuzu çiziyoruz. İnsanları tanımak yorucu olsa da öğrendiklerimiz bizi bir şekilde hayata hazırlıyor ve insanlara karşı daha temkinli olmamız gerektiğini açıklıyor. Umarım daima samimi ve güvenilir olan ve iyi niyeti ve sevgi anlayışı çıkar üzerine kurulu olmayan insanlarla karşılaşırız. Tek temennim bu.
Şu "ben seni hiç üzmem, kırmam, dinlemekten sıkılmam" cümlesini duyup o cümlenin sahibi ile hala görüşen var mı yaa ?
Ne oldu bu cümleyi söyleyenlere, nasıl ilerliyor sonraki leveller ?
“Ne olur affet, bir daha üzmem seni” dediler… Affettikçe mahvettiler.
Yok hiç sıkılmıyorum
Sen anlat, ben dinlerim
Ben hep dinlerim biliyorsun
En söz dinleyen evladınım ben
Dinlerim ve istenileni yaparım...
Biliyorsun
Başımın çaresine bakarım ben
Üzmem kimseyi
Sorun çıkarmam
Dert yanmam
Ağlamam
Ne iyi evladım,
Değil mi Anne?
Y. E
"Korkuyorum!"
"Neden?"
"Beni çok üzeceksin!"
O an bağırmak, sakın korkma demek istedim. Korkma, ben seni hiç üzmem... Diyemedim. Yaralarını görmüştüm çünkü. Belki de daha ilk günden yaralarımızla eşitlenmiştik birbirimize. Bizi birbirimize çeken benzer yaralar ağzımıza sıçacaktı. Herkes iyi bilir birbirlerinin en çok canını yakanlar birbirine denk insanlardır. Acıyla ve yarayla denkleştiğin birine nasıl yalan söylersin?
Sayfa 101Kitabı okudu
Ben üzmem insanları. İnsanlar hüzünlensin istemem. Zira hüzünlenen insan Allah’ı hatırlar..
Dünyayı verseler üzmem bizimkileri; onları gerçekten seviyorum.
Sayfa 39Kitabı okudu
Leylim,
Mektubunla da başladın kırmağa beni. Vurmağa beni. Bi bakıma bu da gerekli. Biri gerek sana, provasız vurasın, kırasın diye. Beni seçtiğine iyi ettin. Katlanırım. Üzmem seni, yanıtlayıp çileden çıkarmam hiç değilse.
