Okuma alışkanlığımı kaybetmekten, kitap sevgimin tükenmesinden daha fazla korktuğum pek az şey var. Ölmekten de korkarım elbet, soğuk mezar taşlarının ardına kapatılmayı istemem. Ama yine de biliyorum ki bilincimin son anına kadar okumaya vakit ayıramadığım kitaplarım için üzüleceğim.
Kolay olmayacak elbet üzüleceğim
Mutlaka bir iz bırakacak
Belki de çocuk gibi sana küseceğim
Seneler sonra utanarak
Kolay olmayacak elbet üzüleceğim
Mutlaka bir iz bırakacak
Belki de çocuk gibi sana küseceğim
Seneler sonra utanarak
Dokunup birer birer sevdiğin eşyalara
Hatta belki ağlayacağım
Acı çektiğim doğru ama sen bana bakma
Ne olursa olsun seni unutacağım
Seni sevdiğimi unut
Sevişmelerimiz yalan
Unut, beni de her yalan gibi unut
O sevgiler ki yoktular
Onlar ümitlerimizdi
Ne ümitler yaşlandı gel zaman git zaman Ayrıldığımızı unut
Yalnızlıklar zaten yalan
Unut, beni de her yalan gibi unut
Sayfa 72 - UnutKitabı okudu
"Başarıyı destekleyen tutumlar ülkesi" nde bir sonuca odaklanıp üzüleceğim yere şimdi ve burda yapabileceğimin en iyisini yapmaya odaklandım.
Karakışta Yanan Çiçek
"Ben yanmaktan korkarım ama ölmekten korkmazdım hiç. Ölmeyi dilediğim zamanlarım olmuştu, babama kızıp beni yalnız bıraktıkları için onlara darıldığım da olmuştu. Ama sonra sen geldin... Sen yaşamayı sevdirdin bana, yaşamak istememe sebep oldun. Ben seni nasıl arkamda bırakacağım?" Hıçkırdım üzüntüyle. "Öldüğümde öldüğümü bile bilmeyeceğim. Öldüğümü bilmeyeceğim Ulaş. Ama sana üzüleceğim canımın içi. Belki anneme ve babama kavuşacağım ama hep eksik kalacağım. Ben hiç tam olamıyorum."
Sayfa 180 - Indigo yayıneviKitabı okudu
Sürdüreceğim hayatın sona ermesinde üzüleceğim ne var ki?
