Üzüntü diyebilirdi ama aciyarak üzülmek degildi onunki, hayatla cebellesen tanımadığı milyarlarca insani kapsayan genis bir kederdi; insanların en berbat şartlara, en zor yaşantılara rağmen her yerde hayata tutunmalarina duydugu hayretle karışık bir keder. Hayat çok hazin gelirdi o anlarda. Bunu bile bile hepimiz yasiyoruz. Bile bile dört elle sarılıyoruz, bize avuntu olacak bir seyler ariyoruz.
Sayfa 712Kitabı okudu
İki kişi üzülmek, tek kişi üzülmekten iyidir diye düşünüyorum.
Bundan dolayı, sonsuz üzülmek ve durmadan düşünmek lâzımdır.İstenilenlerin de, sonunda isteyeni arayıcı, isteyici olması lâzımdır. Sevilenin de, seviciyi sevmekle sevici olması lâzımdır. O, dînin büyüğü “minessalevâti ekmelühâ ve minettehıyyâti efdalühâ” arananların ve sevilenlerin makâmında olduğu hâlde, sevicilerden oldu. Arayanlardan oldu. Bunun için, o Serverin hâlini bildirenler: (Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, hep üzüntülü, hep düşünceli idi) dediler. O Server “aleyhissalâtü vesselâm” (Benim çekdiğim sıkıntı gibi hiçbir Peygamber sıkıntı çekmemişdir) buyurdu. Sevenlerin,muhabbet yükünü taşımaları lâzımdır. Sevilmişlerin bu yükü kaldırmaları güçdür . Dahâ söylersek, sonu gelmez. Arabî mısra’ tercemesi:
❀ Aşk hikâyesinin sonu gelmez. ❀
Kızlarla oturuyorduk biri dedi bunu nasıl atlattın hiç mi üzülmedin diğeri dedi ki hayatında "hiç görmediği ve hiç görmeyeceği biri için çok üzülmek mânâsız olurdu zaten."