benim içimde çakılı hiçbi şey yok. her şey dağınık ve yüzer biçimde. bata çıka böyle. nefret ediyorum elinizi sürmeye çalıştığınız şeylerden, sizin buna uzaktan yakından tanık olmanızdan. öyle utanıyorum ki yerin dibine dibine dibine en dibine inip yok olasıya kadar hiçbi eylemde bulunmayayım istiyorum. hiç kimseyle bi bağım olmasın, hiç kimsenin
İnsanların penceresinden bakarken öyrendiyim bi şey: Hikayeyi iyi bir yazar yazmışsa,hikayedeki İnsan ne kadar üzülüyosa onu okuyan İnsan da o kadar üzülüyo.
zaman geçtikçe insan olgunlaşıyo gerçekten,o an yaşadığı olay ona çok tuhaf,beklenmedik geliyo çok kafaya takıyo, üzülüyo ama zaman iyilestiriyo onu ve dönüp o zamanlara üzüldüğü için tekrar üzülüyor ahhahsha
“İstanbul’ da gün boyu dolaşırken dünyanın haline üzüldüm. Anlara’ da insan sadece Ankra’nın haline üzülüyo.”
ben askimi hur ve tutsak yasadim ama herseye ragmen sana olan sevdami temiz yasadim ben burda kendimi cok.taktir ediyorum ✔ herseye ragmen sana yaranamadim boyle buyuk sevdayi harcayip biraktin gittin ya sen beni sende adam degilsin hic gozumde ben seni arkadasim bildim en kiymetli degerli sevdigimdin✔
gencligimin katili olmus hayirsiz
insan suna uzuluyo birini seviyosun o seni sevmiyor seviyor sandigin imsan seni sevmiyor ee ugruna olumlere gidiyorsun ama dunyada hic.bir sevenin yokkk ! arkadas
seni seviyorum diyenlere inanmamm inanirmiyim ben delimiyim inandim deli etter inandim hasta ettiler inandim canimi da aldilar✔bakalim ben yolkken kimi kanatin yaralayip aci cektireceksiniz ✔😞
