''Biliyorum ama bence yine de hoş böcekler.Babam hikayeyi şöyle anlatırdı: Çok ama çok uzun zaman önce,Baltoro vadilerinin derinliklerinde bir akrep yaşarmış.bu akrep hayatta kalmak için minicik böcekleri öldürüp yiyormuş.Günlerden bir gün bu akrep,bir gelincik tarafından yakalanmış.Akrep tüm gayretiyle kaçmaya çalışsa da gelincik onu yemenin eşiğindeymiş.Akrep tam yeneceği sırada bir kuyunun içine düşüvermiş.Kuyu çok derin olduğundan akrep bri türlü yukarı çıkamamış.Boğulacağından emin olup son duasını etmeye başlamış:'Ömrüm boyunca kaç canlıyı öldürdüm hatırlamıyorum bile ama bu sefer yakalanan ben oldum ve can havliyle kaçmaya çalıştım.Gel gör ki şimdi ne haldeyim! Hayattaki her şey gerçekten de muallak.Neden kendi bedenimi sorgusuz sualsiz gelinciğe teslim etmedim ki? Öyle yapsaydım,belki de gelinciğin ömrünü bir gün uzatmış olurdu.Ne olur,Tanrım,kalbimi oku.Bir sonraki yaşantımı böyle çöpe atmama engel ol.Onun yerine bu bedeni herkesin mutluluğu için kullan.' Duasını bitiren akrep bir süre sonra bedeninin alev aldığına,gecenin karanlığında gözalıcı bir ateşe dönüştüğüne şahit olmuş.İşte babam der ki o ateş şimdi bile yanmakta.Oradaki ateşin bu akrep olduğuna eminim.''
Sayfa 69Kitabı okudu
Gece Düşünceleri
Olgunluk yaşta değil baştadır diye bir söz mü vardı sanki? Bazen geceleri düşünüyorum da aslında bu hayat o kadar da kolay değil. Belli bir yaştan sonra her şeyin farkına varıyorsun. Aslında bir şeylerin farkında olmak acıtmıyor mu? Artık her şeye farklı bir açıdan bakıyorsun, düşüncelere dalıyorsun, arkadaşların gerçekten arkadaş olmadıklarını
