Kış gelir, sac sobanın üzerindeki mavi çinko demlik cızırdamaya başlar. Babam hiç yanından ayırmadığı daktilosunun başında kim bilir neler yazar, annem sedirde söküklerimizi diker, vagon evin penceresinden dışarıda savrulan kar tanelerine büyülü ışıklar düşerdi.
Bu masal hiç bitmeyecek, ben çocuk şehzade hiç büyümeyecek sanırdım.