Aşık Veyselin bir şiiri varya hani,
Uzun ince bir yoldayım gidiyorum gündüz gece,
Bilmiyorum ne haldayım,
Biz bilmiyoruz ne haldayız,
Nereye gidiyoruz.
Biz yolcuyuz bizim bilmemize gerek yok ta zaten götüren götürüyor,
O nereye götürdüğünü biliyor,
O yanlış yapmaz.
Biz Allah'a teslim olduk,
O bizi istediği yere götürüyor.
uzun ince bir yoldayım
gidiyorum gündüz gece
bilmiyorum ne haldayım
gidiyorum gündüz gece
dünyaya geldiğim anda
yürüdüm aynı zamanda
iki kapılı bir handa
Aşık Veysel diye bir ozan hatırlıyorum Türkiye'den. Onun şiirlerini okumuştum, sonra hatırlamadım, şimdi biri düştü aklıma:
"Uzun ince bir yoldayım
Gidiyorum gündüz gece
Bilmiyorum ne haldeyim
Gidiyorum gündüz gece
Şaşar Veysel işbu hâle
Gah aglaya gahi güle
Yetişmek için menzile
Gidiyorum gündüz gece."
..
-Hala güzel şiir okuyorsun İlay!
- Niçin okumayacakmisim, çok mu fena olduğumu söylediler sana; delirdiğimi, kendi kendime konuştuğumu, yaptıkları eziyetten ezilip yamyassi kaldığımı, bunları mı söylediler? Vücuduma yaptıklarını ve milyon kere ırzıma geçtiklerini, bunları da söylediler mi?
-İlay... Sus! Sus be!
-Neden, hepsi doğru gerçek. Sen gerçekçisin, şunu da bil; hala iyi şiir okuyabilirim ve hâlâ varacağım menzili düşünüyorum ve bu menzil ölüm değildir Mehmet Ali, asla!