Kitap düz dünyacı denen meleğin ölen biriyle konuşmasıyla başlıyor. Melek; her bir ayrı varlığın birbirinin tıpatıp aynı olan varoluş hakkı olduğundan, bütün sebeplerin yarattıkları sonuçtan üstün olduğundan bahsediyor. Ve bir hikaye anlatıyor ölen kişiye. Üç köpeğin hikayesi bu, çok keyifli, çok akıcı, ve bir o kadar da samimi. Fakat ne yazık ki vahşetle bitiyor. İnsan olmaktan utanıyor insan, okurken. Okuyanlar beni anlayacak ve hak verecek muhakkak; o balkondaki kadınları tutup eşşşek dövesim geldi.
Hüzünlü biten, uzun süre etkisinde kalacağınız bir kitap.